Καλησπέρα σας. Πριν απο 1 μηνα περιπου χωρισα με την κοπελα μου. Βασικα θα την ελεγα συντροφο και οχι κοπελα παρολο που η σχεση μας διηρκησε ενα μηνα ωστοσο τη γνωριζα περιπου 3 χρονια. Τη θεωρω συντροφο γιατι κατα τη διαρκεια του χρονικου διαστηματος που γνωριζομαστε μοιραστηκαμε παρα πολλα και η μετεπειτα μορφη της σχεσης μας ειχε το χαρακτηρα της επουλωσης πληγων απο το παρελθον.
Καταρχην η κοπελα ειναι 18 και εγω 23 παντα με θαυμαζε γιατι λειτουργουσα ως προτυπο για εκεινη καθως την εκανα να σκεφτεται τα πραγματα πιο συνθετα και μεσα απο την ενασχοληση μου με το αντικειμενο της ψυχολογιας την εκανα και εκεινη να θελει να γινει ψυχολογοςο συναισθηματικος μας δεσμος εγινε πιο ισχυρος οταν η μητερα της διαγνωστηκε με καρκινοημασταν σε καθημερινη βαση μαζι και ημουν αυτος ο οποιος καταφερε να σηκωσει το βαρος της απωλειας της μητερας της περασαμε ενα καλοκαιρι γεματο με παρεξηγησεις εγω το ερμηνευω ως μια συγκαλυμμενη εκφραση των συναισθηματων μαςκαι οι 2 ημασταν ερωτευμενοι αλλα φοβομασταν να προχωρησουμε σε αυτο το σταδιο η κοπελα γιατι φοβοταν μη με χασει απ τη ζωη της και γω γιατι δεν ημουν απολυτως σιγουρος για το αν υπαρχουν και αυτα τα συναισθηματα εκ μερους της ωστοσο μια μερα ειπε στον πατερα της οτι υπαρχουν και αυτα τα αισθηματα. Διαβάστε τη συνέχεια στο boro.gr
