Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στη Σκιάθο, στις 4 Μαρτίου του 1851 και ήταν Ιχθύς. Είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες λογοτέχνες, γνωστός και ως «ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων». Ο απόκοσμος τρόπος ζωής του, με την παράλληλη προσήλωσή του στην Ορθόδοξη Εκκλησία και τη λειτουργική της παράδοση, τον έκαναν να μοιάζει με κοσμοκαλόγερο. Τα πιο γνωστά του έργα είναι τα μυθιστορήματά του Η Γυφτοπούλα (1884), Η Μετανάστις (1880) και Οι Έμποροι των Εθνών (1883), καθώς και οι νουβέλες του Βαρδιάνος στα σπόρκα (1893), Η Φόνισσα (1903), Τα Ρόδιν' ακρογιάλια (1908), Χρήστος Μηλιόνης (1885). Πέρα από αυτά όμως, έγραψε 180 διηγήματα και 40 μελέτες και άρθρα. Μερικά από αυτά είναι: Το χριστόψωμο, Η χήρα παπαδιά, Η τελευταία βαπτιστική, Η υπηρέτρα, Ο σημαδιακός, Η σταχτομαζώχτρα, Εξοχική Λαμπρή, Ο Πανταρώτας, Η παιδική πασχαλιά, Η μαυρομαντηλού, Το Πάσχα ρωμέϊκο, το Θέρος-έρος, Ο φτωχός άγιος, Η νοσταλγός, Μια ψυχή, Ο Αμερικάνος, Στο Χριστό στο Κάστρο κ.α. Έφυγε από τη ζωή στις 3 Ιανουαρίου του 1911.