Κρόνος: Ο κυβερνήτης του Αιγόκερου και η επιρροή του

Ανάμεσα στον Τοξότη και τον Υδροχόο, υπάρχει φυσικά το ζώδιο του Αιγόκερου. Το ζώδιο αυτό δεσπόζει στην κορυφή του ωροσκοπίου και αυτό είναι το πιο σημαντικό του γνώρισμα. Κυβερνάται από τον Κρόνο, που είναι ο πλανήτης της πραγματικότητας. Οι διελεύσεις του Κρόνου από το ωροσκόπιό μας γίνονται πάντα αισθητές - ενώ άλλων πλανητών μπορεί να περάσουν και απαρατήρητες - καθώς η πραγματικότητα είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να αποϕύγει. Χαρακτηρίζεται ως “δίκην οϕθαλμός”, το μάτι εκείνο δηλαδή που βλέπει τις πράξεις μας και ανταποδίδει στον κατάλληλο χρόνο το αποτέλεσμά τους. Αυτή είναι εξάλλου και η σημασία του κάρμα - όπως έχουμε μάθει να το λέμε - ενός ανθρώπου. Είναι δηλαδή το αποτέλεσμα του συνόλου των πράξεών του, ψυχρά, μαθηματικά σχεδόν και χωρίς περιστροφές.

Ως πλανήτης, ο Κρόνος δεν είναι ούτε καλός ούτε κακός, παρόλο που έχουμε μάθει να τον ϕοβόμαστε, ίσως επειδή στις δύσκολες διελεύσεις του, σκοτεινιάζει τον νου μας και μας ωθεί σε περίσκεψη, απογοήτευση και μελαγχολία. Δυστυχώς, είναι δύσκολο να αναγνωρίσει κανείς πως η απογοήτευση που φέρνει στην ζωή μας, είναι αποτέλεσμα άστοχων πεποιθήσεων και ενεργειών μας, που στην πράξη και όχι στην θεωρία κρίθηκαν αναποτελεσματικές, αν όχι και επικίνδυνες για την εξέλιξή μας, με αποτέλεσμα καθώς στην Κρόνια περίοδο ερχόμαστε αντιμέτωποι με αυτήν την πραγματικότητα, την αυτοδημιούργητη, την φέρουσα την πνευματική μας σφραγίδα - να μην μπορούμε να αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας μέσα στα έργα μας και να αναφερόμαστε σε αναποδιές και ατυχίες της ζωής έτσι, γενικά και αόριστα. Έτσι, είναι εύλογη αλλά όχι και τόσο δίκαιη η φήμη του ως τιμωρού και δικαστή των πεπραγμένων μας, καθώς ο Νόμος της ανταπόδοσης είναι το βασικό μάθημα εδώ. Και είναι ένα δύσκολο μάθημα, ομολογουμένως.

Ο Κρόνος λειτουργεί σαν ένα ραντάρ που πιάνει τις κινήσεις μας μέσα στο χώρο και στο χρόνο, ακόμα και όταν έχουμε την αίσθηση πως δεν μας βλέπει κανείς. Ένα ωραίο πρωί, λαμβάνουμε την κλήση για μια παράβαση που πολύ ωραία και καλά είχαμε δικαιολογήσει τον εαυτό μας όταν την κάναμε, μόνο που μέσα στα πλαίσια της κοινωνικής συνθήκης, κάτι τέτοιο δεν είναι αποδεκτό. Κρόνος σημαίνει ότι και η κοινωνία, δηλαδή τους περιορισμούς που βάζουμε ο ένας στον άλλον και η απαίτηση που έχουμε ο ένας προς τον άλλον, να κάνει την δουλειά του τίμια, να παίζει δηλαδή τίμια στο παιχνίδι της ζωής. Ελέγχει τις συμφωνίες που έχουν γίνει ανάμεσα σε δύο ή περισσότερους ανθρώπους, αν τηρήθηκαν οι όροι και οι κανόνες, ώστε να παραχθεί το αποτέλεσμα που επεδίωκε η συμφωνία. Η έξαρση του Κρόνου στον Ζυγό, καταδεικνύει την αληθινή του φύση που είναι η τήρηση των συμφωνιών από μέρους των συμβαλλόμενων πλευρών. Τήρηση που εγγυάται την ισορροπία και την αρμονία ανάμεσα στις ποικίλες παρορμήσεις και συμφέρονται των μελών που υποστηρίζουν και υποστηρίζονται από αυτήν την συμφωνία.

 

Ωθεί επομένως τους ανθρώπους στο να είναι ώριμοι, στον έλεγχο δηλαδή του εαυτού τους και στην απάλειψη των ανώριμων στοιχείων που μπορεί να έχουν στην προσωπικότητά τους, ώστε να μπορεί το άτομο να συνεργάζεται χωρίς προβλήματα με τον διπλανό του. Κόβει τα περιττά. Οι πολλές ευαισθησίες, ένας άχρηστος παιδικός εγωισμός αλλά και κάθε στοιχείο της προσωπικότητας του ενήλικου όντος που ρέπει προς τον παιδισμό, είναι ασυγχώρητες πράξεις που πρέπει να εξαλειφτούν γιατί είναι άχρηστες και επιζήμιες στο ίδιο το άτομο, αλλά και στον όποιο κοινό σκοπό έχει αναλάβει να υπηρετήσει μαζί με άλλους. Στο ζώδιό του, τον Αιγόκερω, βρίσκουμε να έχει την έξαρσή του ο Άρης, ο πλανήτης- θεός του πολέμου. Αν πρέπει να συνεργαστούμε μεταξύ μας για έναν κοινό σκοπό, τότε ακριβώς όπως γίνεται με έναν στρατό, οφείλουμε να είμαστε υπάκουοι και πειθαρχημένοι, περιορίζοντας στο ελάχιστο ή και εξαφανίζοντας τελείως, κάθε στοιχείο της ατομικότητάς μας και των προσωπικών αναγκών, ώστε να είμαστε αποτελεσματικοί στην δράση μας. Ένας στρατός που δεν έχει πειθαρχία και είναι ένα μπουλούκι ανώριμων και ανοργάνωτων αγροίκων, δεν έχει καμιά ελπίδα επιβίωσης.

 

Το ίδιο ισχύει για την ίδια την οργάνωση της κοινωνίας. Ο άνθρωπος στην κοινωνική του εκδήλωση και όχι στην προσωπική, ή την οικογενειακή ή στις προσωπικές του στιγμές, αλλά μόνο όσον αφορά την συμμετοχή του στον κοινωνικό ιστό, οφείλει να είναι πειθαρχημένος, ώστε να μπορεί το έργο το οποίο υπηρετεί, να είναι αποτελεσματικό, προς ουσιαστικό όφελος και του ίδιου.

 

Καθώς έρχεται μετά τον Τοξότη, που εκφράζει την γόνιμη ωριμότητα του ανθρώπου, ο Αιγόκερως κυριαρχεί στο γήρας, την εποχή εκείνη που ο βαθμός της ωριμότητάς του είναι πλέον στον ύψιστο βαθμό. Ο Κρόνος λειτουργεί σαν μια αποθήκη στην οποία ο άνθρωπος έχει στοιβάξει τις γήινες - ίσως και όχι μόνο - εμπειρίες του και διαθέτει μια μεγάλη γκάμα παραδειγμάτων προς σύγκριση της μιας κατάστασης με μια άλλη. Δεν αφήνει δηλαδή τίποτα στην τύχη, ούτε έχει ανοιχτή την πόρτα του στο καινούργιο, όχι δεν είναι αυτή η φύση του, αντίθετα συγκρίνει το κάθε τι με το κάθε τι άλλο και εξάγει συμπεράσματα ως προς την χρησιμότητα και την ωϕέλειά τους, βασισμένα στα απτά στοιχεία που του έχει προσκομίσει στην πάροδο του χρόνου, η ίδια η εμπειρία της πραγματικότητας.

Αν εξετάσουμε τον Κρόνο σύμφωνα με την κληροδοτημένη μας παράδοση, την αρχαία ελληνική μυθολογία, είναι ο γιος του Ουρανού, ο οποίος ευνούχισε τον πατέρα του και τον εξόρισε αρπάζοντας την εξουσία του. Ξέρουμε πως η κυριαρχία του θεού Ουρανού εκϕράζει την μητριαρχική ανιδιοκτησιακή περίοδο της ανθρωπότητας και την ελεύθερη σεξουαλική ζωή, οι οποίες βασίστηκαν στην άγνοια του γεγονότος πως το ανδρικό ϕύλλο έχει συμμετοχή στην τεκνοποίηση. Η μετάβαση προς την πατριαρχία σηματοδοτήθηκε με την νίκη του Κρόνου πάνω στον πατέρα του, όμως ούτε και ο Κρόνος διατήρησε τον θρόνο του, καθώς ο γιός του, ο Δίας μαζί με την βοήθεια του παππού του, του Ουρανού τον εκθρόνισε και αυτός με την σειρά του.

 

Ο μύθος αναϕέρει πως όπως και ο Ουρανός, ο Κρόνος έτρωγε και αυτός τα παιδιά του. Είναι σαϕές για όποιον έχει διαβάσει το κεϕάλαιο περί Ουρανού, ότι ο Κρόνος σήμανε το τέλος της εποχής της αθωότητας για το ανθρώπινο γένος και την ανάπτυξη του νου, με την μορϕή που έχει σήμερα. Το ανθρώπινο ον, έκρινε την Δημιουργία και την διαχώρισε σε καλό και σε κακό. Ο Κρόνος, δηλαδή ο νους, έκρινε πως η σεξουαλική πράξη δεν είναι ταυτισμένη πάντα με το καλό και διαχώρισε τα φύλα ως προς την σεξουαλική τους συμπεριϕορά, αλλά κυρίως απέτρεψε την αιμομιξία ανάμεσα σε γονείς και παιδιά, αλλά και άλλους συγγενείς. Όμως, όπως ο Ουρανός έτρωγε τα παιδιά του, έκανε και αυτός το ίδιο. Δηλαδή όπως ο Ουρανός συνουσιαζότανε ελεύθερα, όπως τα ζώα ακόμα και με τα παιδιά του, το ίδιο έκανε και ο Κρόνος, μόνο που το έκανε χωρίς την αθωότητα που διέκρινε εκείνον κι αυτό διότι τώρα πια είχε τον νου, επομένως είχε λάβει γνώση της αμαρτίας.

 

Αυτό είναι ένα μοτίβο που το συναντάμε πάντα όσον αϕορά στον Κρόνο. Κρόνος σημαίνει εξουσία. Αυτός που σϕετερίζεται τον θρόνο, που αντιδρά στην εξουσία ενός προσώπου ή μιας κατάστασης και στη καταπίεση που αυτά προκαλούν, αποδεικνύεται στην συνέχεια εξίσου, αν όχι περισσότερο καταπιεστικός από τον προηγούμενο. Όμως θα πούμε γι' αυτό πολλά παρακάτω. Ας μείνουμε λίγο ακόμα στον μύθο και στον αποσυμβολισμό του.

Πηγαίνοντας κόντρα στην ίδια του την ϕύση, ο άνθρωπος, δεν ξεπέρασε ποτέ την δύναμη της λίμπιντο, υποκρίθηκε απλώς τον υπεράνω πάσης υποψίας, αυτόν που δεν δίνει δικαιώματα και που τηρεί τις συμϕωνίες. Δηλαδή ενώ στην πράξη συνέχισε την ίδια νοοτροπία, βάϕτισε την ϕύση του αμαρτία και δόθηκε με πάθος στην λατρεία της. Μιας λατρείας που έμεινε από τότε, κρυϕή και ανομολόγητη, με αποτέλεσμα να γεννηθεί μέσα στην επικράτεια του νου η έννοια της αμαρτίας αλλά και των ταμπού, των οποίων η ϕύση, έχει πάντα την ρίζα της στη στάση του ανθρώπου απέναντι στο σεξ. Ο Κρόνος είναι ο νους του ανθρώπου, αυτό που τον ξεχώρισε από τα ζώα, η κρίση. Μια κρίση που έγινε στην ίδια την ροή της ενέργειας όπως είναι στην ϕύση - αυτήν που εκϕράζει ο Ουρανός - μια κρίση ενάντια στην γενετήσια του ορμή, ένας ευνουχισμός της απρόσκοπτης θεϊκής ενέργειας που είναι η σεξουαλική πράξη. Η σεξουαλική πράξη όμως συνέχισε να είναι το κέντρο της ύπαρξής του καινούργιου ανθρώπου. Μόνο που η σχέση του μ' αυτήν (καθώς είναι η δύναμη του καθένα από μας για την επιβίωση του είδους του, δεν μπορεί να εξαϕανιστεί, κάτι τέτοιο θα ήταν η καταστροϕή μας), άρχισε να λειτουργεί μέσα στα πιο στενά πλαίσια και να γίνεται αιτία, αϕορμή και τρόπος άσκησης εξουσίας. Ο νους του ανθρώπου έγινε πρόστυχος και η σχέση του με το σεξ πήρε τα χαρακτηριστικά της λατρείας του κακού. Η αντίληψη της σεξουαλικής πράξης ως αμαρτίας (η αμαρτία είναι μια έννοια ανύπαρκτη στην ϕύση) είναι ανθρώπινη επινόηση. Αυτή η επινόηση κόστισε την έξοδό του από τον Παράδεισο, δηλαδή την πτώση του ανθρώπου στο πεδίο του νου. Από τότε ζούμε όλοι στον περιορισμένο χώρο και χρόνο της ύπαρξής μας και στον ατομικό εαυτό, στο Εγώ.

 

Από δω έλκει την ρίζα της και η έννοια της λατρείας της σεξουαλικής πράξης ως αμαρτία (σατανισμός). Το σεξ λατρεύτηκε και λατρεύτηκε ως σκοτεινή δύναμη, ως αμαρτία. Η ύπαρξη Θεών όπως ο τραγοπόδαρος Θεός Πάνας, καταδεικνύει την ταύτιση πλέον του σεξ, όχι με την αγαθή Θεότητα αλλά με τον διάβολο. Στην χριστιανική θρησκεία ο διάβολος εξακολουθεί να είναι τραγόμορϕος. Αιγόκερως εξάλλου σημαίνει τράγος.

 

Ο διάβολος δηλαδή είναι μια ανθρώπινη επινόηση, που προέκυψε από την διαστροϕή του νου να κρίνει το θεϊκό έργο. Έκτοτε λατρεύεται ολοένα και πιο ισχυρά, έστω και αν οι περισσότεροι δεν το ξέρουν και παίζουν θέατρο στον εαυτό τους και στον κόσμο, παριστάνοντας τον τίμιο και τον ανώτερο, όπως έκανε και ο Κρόνος με τον δικό του μπαμπά.

 

Εδώ ακριβώς επεμβαίνει ο Δίας και στην ανθρωπότητα κυριαρχεί πλέον η ηθική τάξη. Ακόμα και αν δεν είναι ορατός αρχικά, είναι βέβαιο ότι ο Δίας, ο νόμος δηλαδή θα κυριαρχήσει σε κάθε κατάσταση εκτροχιασμού του ατόμου ή της κοινωνίας από την ισότιμη και δίκαιη μεταχείριση μεταξύ των μελών της.

 

Ακόμα θα επαναϕέρει την αλήθεια – Ουρανός – από τον χαμένο της θρόνο. Θα αποκαταστήσει τις σχέσεις του ανθρώπου με την ϕύση και τον ίδιο τον Θεό, αποκαλύπτοντας την πραγματικά αγαθή ϕύση της ζωής. Η λατρεία της ϕύσης, δηλαδή της σεξουαλικής πράξης, ως αμαρτία, υπόγεια και κρυϕά, ανατρέπεται και αυτή με την δική της σειρά, από την αποκάλυψη και αποκατάσταση της αλήθειας.

Επομένως ο Κρόνος, αϕορά πάντα στους κοινωνικούς περιορισμούς και στα όσα κανείς εκπαιδεύεται να απορρίπτει ως ακατάλληλα, δυσάρεστα και επιζήμια. Εκϕράζει τον νου με την έννοια βέβαια όχι του αρχικού θεϊκού νου, αλλά την ανάπτυξη στον άνθρωπο ενός δικού του μηχανισμού ερμηνείας του κόσμου, που δεν έχει να κάνει με την ϕύση και τους δικούς της νόμους, καθώς αυτοί είναι απέραντα ανοιχτοί, αλλά τον περιορισμό της σκέψης ώστε να λειτουργεί ωϕελιμιστικά για το άτομο.

 

Απορρίπτει διαρκώς, ώστε μέσα από αυτήν την διαδικασία, να επιλέγεται τον καλύτερο δυνατόν για μας, υπακούοντας σε οδηγίες, παραδόσεις, απαγορεύσεις που δεν είναι δυνατόν να κατανοηθούν πάντα, όμως ο χρόνος, - του οποίου την δράση δεν είμαστε σε θέση να αντιληϕθούμε μέσα στα μικρά χρονικά πλαίσια της ζωής μας - έχει αποδείξει την χρησιμότητα και την ρεαλιστική τους λειτουργία.

 

Μέσα από αυτήν την διαδικασία, της διαρκούς απόρριψης αλλά και της έγκρισης που δίνει, όταν μια ιδέα είναι προς τον συμϕέρον μας, σϕυρηλατεί την συνείδηση και αποκρυσταλλώνει τις ιδέες, παρέχοντας το γενικό σχέδιο μέσα στο οποίο επιτρέπεται αυτές οι ιδέες να κινηθούν, ώστε να παράξουν πραγματικά επιθυμητά αποτελέσματα και να αποϕευχθεί έτσι η κατασπατάληση των δυνάμεών μας σε σκοπούς και πράξεις, από τις οποίες το όϕελος είναι μικρότερο από αυτό που μπορεί πραγματικά να επιτευχθεί.

 

Κάνει τον άνθρωπο να λέει όχι, σε μια πρόταση που αρχικά ϕαίνεται συμϕέρουσα, ϕέρνει δηλαδή αρνητισμό, και στην συνέχεια τον προτρέπει σε συμβιβασμούς, όταν πια θεωρεί πως οι επιλογές για δράση είναι περιορισμένε– και τότε ϕέρνει θετικά αποτελέσματα.

 

Π.χ. ένας γάμος, με την επιρροή του Κρόνου μπορεί να ματαιωθεί, καθώς οδηγεί το άτομο να πιστέψει ότι υπάρχει γι’ αυτό μια καλύτερη μοίρα στο μέλλον. Σε μια κρίσιμη όμως ηλικία, ο Κρόνος μπορεί να επισπεύσει τον γάμο, καθώς το γενικό κλίμα μπορεί να υποδηλώνει στο άτομο, ότι τελειώνει ο χρόνος του και πρέπει επιτέλους να κατασταλάξει πριν να είναι πολύ αργά.

 

Οπωσδήποτε δεν έχει καμιά σχέση με τον αυθορμητισμό ή τα ρομαντικά αισθήματα. Όπου και αν επιδρά, εκλογικεύει και προσγειώνει, σε μια προσπάθεια να πετύχει τα μέγιστα, μέσα στα πλαίσια της πραγματικότητας.

 

Δείχνει δηλαδή με ποιο τρόπο παίζει κανείς στην σκακιέρα της ζωής. Εκεί που οι όροι είναι ίδιοι για τον καθένα και κανείς πετυχαίνει, προβλέποντας διαρκώς και διαβάζοντας την σκέψη του άλλου. Δεσπόζοντας στο υψηλότερο σημείο του ωροσκοπίου, εκπροσωπεί την έννοια της νίκης του ανθρώπου, την επιβολή του ως μονάδας, ϕέρουσας την δική της δύναμη και το δικό της προσωπικό εκτόπισμα Για να γίνει κάτι τέτοιο, το άτομο πρέπει να ϕροντίσει να αναρριχηθεί στην κορυϕή, παρακάμπτοντας εμπόδια. Μια θέση υπεροχής στον κόσμο αυτό, απαιτεί, λογική και σύνεση. Τα προσωπικά πιστεύω και η αξία του ανθρώπου, δεν παίζουν τον πιο σημαντικό ρόλο. Αυτό που μετράει είναι η σωστή εκτίμηση των δυσκολιών και των ευκαιριών που βρίσκει κανείς στον δρόμο του. Είναι η πολιτική του ατόμου, η πολιτική ασκεί σε σχέση με τους άλλους γύρω του.

Η έξαρση του Κρόνου στον Ζυγό, μας προϊδεάζει αρκετά για τον τρόπο της λειτουργίας του, που είναι και ο τρόπος που λειτουργεί η πραγματικότητα. Η νίκη θέλει περίσκεψη και προσοχή, όχι αυθορμητισμό και βιασύνη. Ο Ζυγός είναι ένα ανοιχτό κύκλωμα. Θα ξέρετε ήδη πως δεν δρα χωρίς να πάρει έγκριση και πως έχει μονίμως τις κεραίες του στραμμένες στον έξω κόσμο δηλαδή στις αντιδράσεις των άλλων και πως παίζει πάντα τον ρόλο του ισορροπιστή ανάμεσα σε αντίθετα στρατόπεδα. Λαμβάνει λοιπόν υπόψιν του όλες τις δυνατότητες που του παρέχονται μέσω των άλλων όπως και όλους τους περιορισμούς και κινείται στην σκακιέρα ήρεμα και μεθοδικά. Να λοιπόν γιατί η χειρότερη θέση στην οποία μπορεί να βρίσκεται είναι ο Κριός. Ο Κριός είναι ένα ζώδιο που η κύρια ιδιότητά του είναι να δρα αυθόρμητα, το οποίο δεν κρύβει και δεν κρύβεται, καθώς εκϕράζει την αρχική εκδήλωση του εγώ, που πρέπει να γίνει αισθητή στον κόσμο, ώστε το άτομο να έχει την δική του ταυτότητα. Το να παίζεις στην παιχνίδι της ζωής, με ανοιχτά χαρτιά, δεν βοηθάει στην νίκη αλλά μάλλον στο αντίθετο. Η στρατηγική του ατόμου, είναι υποτυπώδης και η ψυχολογία του ως παίχτη ανυπόμονη με αποτέλεσμα να χάνει την ψυχραιμία του, να βροντάει τα ζάρια θυμωμένος και να τα παρατάει εύκολα. Το να σου ϕταίνε οι άλλοι για τον τρόπο που παίζουν, δεν βοηθάει και πολύ, όταν η νίκη κάνει ϕτερά και το τραίνο της ζωής δεν έρχεται στην ώρα την δική σου, αλλά στην ώρα την δική του, όποια και να είναι αυτή. Στον κιτίο των παραπόνων, τα παράπονα, έχουν παραλήπτη τον ίδιο τον αποστολέα. Οπότε, μηδέν το όϕελος από την γκρίνια και αυτό διδάσκει ο Κρόνος. Να αντικαταστήσεις την γκρίνια με την πρακτική σκέψη δηλαδή.

 

Και στον Λέοντα όμως βρίσκεται σε μια δύσκολη θέση, καθώς κάνει το άτομο να ποντάρει συνεχώς στο ίδιο καμένο χαρτί. Η λειτουργία του Κρόνου να απορρίπτει αρχικά τις ιδέες, εξετάζοντας διεξοδικά ζημίες και οϕέλη που μπορεί αυτές να έχουν, ώστε να αργεί να δώσει την έγκριση, βρίσκει στο ζώδιο του Λέοντα όλη την γκάμα των πηγαίων εμπνεύσεων και πράττοντας με αυτές, το μόνο που ξέρει να κάνει, δηλαδή εξετάζοντάς τες ενδελεχώς ώστε να προκύψει χρησιμότητα και ωϕέλεια στον μέγιστο βαθμό, αϕαιρεί το πραγματικό νόημα του ζωδίου του Λέοντα, δηλαδή την χαρά και τον ενθουσιασμό της δημιουργίας.

 

Στον Αιγόκερω, που είναι το ζώδιο του Κρόνου αντίθετα βρίσκεται στο στοιχείο του. Αν ο Αιγόκερος δεσπόζει στην κορυϕή, είναι γιατί το νόημα του Κρόνου, είναι να ωθήσει τον άνθρωπο να κυριαρχήσει σε έναν κόσμο που τίποτα δεν χαρίζεται σε κανέναν, αλλά μόνο μέσα από επίμονες και ακατάβλητες προσπάθειες μπορεί κανείς να πετύχει, δηλαδή να αναγνωριστεί από τους υπόλοιπους σαν μια αξία. Είναι επομένως οι άλλοι που έρχονται να σε σηκώσουν ψηλά, να σε τοποθετήσουν σε μια θέση από την οποία να γίνεσαι ορατός σε όλους, να γίνεις ένα παράδειγμα για τους υπόλοιπους, ένα παράδειγμα προς μίμηση, κάποιος που η στάση του γίνεται αποδεκτή από το σύνολο και γίνεται ϕάρος για την δική τους την ζωή, ένας ϕάρος που εκπέμπει το σταθερό ϕως, της αξιοπρεπούς στάσης και της αποτελεσματικής δράσης μέσα στα πλαίσια της γήινης ζωής μας.

 

Για να δείτε σε ποιο ζώδιο έχετε τον Κρόνο στο γενέθλιο ωροσκόπιο σας, κάντε κλικ στον ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΟ ΧΑΡΤΗ.

 

Όσοι από σας έχετε διαβάσει το βιβλίο “Ανάβαση στο όρος Ανάλογο” θα είναι εύκολο να θυμηθείτε την πορεία του ήρωα και την αναζήτηση του όρους Ανάλογου, του οποίου η κορυϕή είναι στενή σαν μια καρϕίτσα και χωράει να κάτσει μόνο ένας, ο οποίος ένας, πρέπει να απαλλαχτεί από τις κατώτερες επιθυμίες του εγώ, για να χωρέσει σ’ αυτήν την τόσο στενή κορυϕή.

 

Η διαδικασία στην οποία μας επιβάλλει ο Κρόνος, που είναι η απαλλαγή από περιττά και η επιλογή μόνο των απαραίτητων για την εξέλιξή μας, είναι μια διαδικασία που δεν γίνεται ορατή από το έδαϕος. Καθώς όμως ανελισσόμαστε προς την κορυϕή της ζωής μας που είναι κατά μία έννοια και το γήρας του ανθρώπου, εκεί όπου η δράση δεν υϕίσταται και υϕίσταται στην θέση της μόνο ο απολογισμός και η σοϕία της ζωής, αρχίζει και γίνεται ολοένα και πιο αισθητό το νόημά του. Ο Αιγόκερως είναι μια κατσίκα, που αναρριχάται στην πιο ψηλή κορυφή. Αιγόκερως σημαίνει βουνά. Τα βουνά είναι η είσοδος στην κατοικία των θεών, αλλά και ένα ισχυρό σύμβολο μοναξιάς και απομόνωσης από τον γήινο κόσμο. Όπως η ηλικία στην οποία δεσπόζει, ο Κρόνος αϕορά στην μοναξιά του ανθρώπου, στην ατομική του συνείδηση, στην υποκειμενική εμπειρία της ζωής, στο αποτράβηγμα και την σιωπή.

 

Είναι τα γεράματα. Η ζωή έχει περάσει, οι ψευδαισθήσεις έχουν πεθάνει, ο άνθρωπος έχει αδειάσει μέσα του από επιθυμίες όλων των ειδών. Ο άνθρωπος είναι άδειος. Αυτός είναι ο Αιγόκερως. Ο άδειος! Ο διάβολος είναι άδειος. Όπως είναι η συνείδηση χωρίς τον θεό. Μακριά από το ϕως του Ήλιου, ο οποίος βρίσκεται σε αυτό το ζώδιο στην μέση του χειμώνα και στην πιο σκοτεινή εποχή του χρόνου.

 

Είναι η στιγμή που ο άνθρωπος βρίσκει την μυστική είσοδο στον κόσμο των Θεών. Κι αυτή η είσοδος είναι η μοναξιά του όντος μέσα στην Δημιουργία αλλά και πριν από αυτήν. Γιατί από αυτήν την μοναξιά, από αυτό το τίποτα, ξεπήδησε η πρώτη σπίθα της ζωής. Είναι ο τρόμος της ανυπαρξίας, ο απόλυτος περιορισμός της συνείδησης στην επίγνωση μόνο του εαυτού της. Αιγόκερως είναι ο Θεός χωρίς τον κόσμο. Η μοναξιά είναι η πύλη απ’ όπου ήρθε η ζωή. Αν δεν περάσει το ον, από αυτήν την πύλη, δεν έχει γνωρίσει. Και αν γνωρίσει, αδειάζει. Όπως έλεγε και ο ποιητής, η γνώση είναι μια απέραντη ερημιά. Αυτήν την γνώση την εκπροσωπεί στον ζωδιακό ο Κρόνος και το ζώδιό του ο Αιγόκερως. Αϕορά στα όσα μπορεί ο άνθρωπος να κερδίσει χωρίς τυμπανοκρουσίες, αυτά που μπορούν να εκτιμηθούν όταν η ίδια η όψη του ανθρώπου δεν είναι όμορϕη, όταν η δύναμη της νειότης τον έχει εγκαταλείψει, όταν δεν είναι πια επιθυμητός από κανένα, όταν έχει πια γεράσει δηλαδή. Κι αυτή η εποχή σηματοδοτεί τις τιμές και την δόξα που εκτιμώνται ως σπάνια δώρα, καθώς αποτείνονται μόνο σε όσους έχουν αποδείξει στην πράξη την αξία τους, η οποία δεν έγκειται σε μια περαστική και τυχαία συγκυρία, όπως είναι η ομορϕιά και το σϕρίγος ή οτιδήποτε άλλο ωραίο αλλά περαστικό και κατά πάσα πιθανότητα εντελώς τυχαίο, αλλά μόνο στην προσωπική αξία του πνεύματος που διαθέτει καθένας από μας. Είναι η στιγμή που επιστρέϕουμε στον Δημιουργό το δώρο Του, την εξέλιξή δηλαδή του Πνεύματός του, μέσα από το δικό μας πνεύμα. Τι απέγινε το Δώρο Του; Η απάντηση βρίσκεται στον Αιγόκερω και τον Κρόνο. Αυτός που αναγνωρίζεται από το σύνολο για το Έργο του, αναγνωρίζεται κατά κάποιο τρόπο ως Δημιουργός. Ένας Θεός στο είδος του. Κι αυτή είναι η ύψιστη τιμή! Όταν ο Ήλιος βρίσκεται στον Αιγόκερω, ο άνθρωπος θα εκϕράσει πολλές από αυτές τις ιδιότητες.

Η έννοια του χρόνου, θα είναι εμϕανής στο παρουσιαστικό του. Πιθανόν ακόμα και σε μικρή ηλικία να δείχνει γερασμένος στην όψη, ή κι εντελώς αντίστροϕα να δείχνει νέος σε μεγάλη ηλικία. Έχει επίγνωση των περιορισμών και σεβασμό στους μεγαλύτερους αλλά και σε αυτούς που κατέχουν υψηλότερες θέσεις στην κοινωνική ιεραρχία από ότι αυτός. Στην ϕύση του είναι να καιροϕυλακτεί για μια καλύτερη θέση στην όποια ιεραρχία υπηρετεί και μπορεί βέβαια να είναι τίμιος, μπορεί όμως να είναι ένα ενεργειακό βαμπίρ, που πατά επί πτωμάτων προκειμένου να πετύχει τις στόχους του. Τα περισσότερο αδίστακτα άτομα τα συναντάμε στο ζώδιο αυτό. Η δίψα τους για προβολή και εξουσία είναι άσβεστη. Μια καρδιά (Ήλιος) που γνωρίζει (Αιγόκερως) μπορεί να είναι και τελείως παγωμένη. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε έναν ϕρικτά υπολογιστικό χαρακτήρα, που δεν έχει τον Θεό του όταν πρόκειται για το συμϕέρον του. Όχι ότι είναι σπάνια περίπτωση, αλλά δεν είναι μόνο αυτή. Υπάρχει και ο Αιγόκερως που του αξίζει και με το παραπάνω η θέση στην οποία κατορθώνει να κερδίσει είτε στο επάγγελμά του, είτε στην κοινωνική και δημόσια ζωή.

 

Πρόκειται για έναν άνθρωπο ταλαντούχο, χαρισματικό, άξιο, δίκαιο, σοϕό και τίμιο. Σ’ αυτό το είδος του Αιγόκερου, συναντούμε συχνά ωραιότατους εκπροσώπους και των δύο ϕύλων. Η ομορϕιά τους είναι μια ομορϕιά γήινη και μυστηριώδης καθώς εκπέμπει την γοητεία του ανθρώπου που γνωρίζει πολλά και έχει την εμπειρία της ζωής. Ακόμα και αν αυτή η ομορϕιά γίνει εϕαλτήριο για την επιτυχία, δεν θα αρκεστεί ποτέ σ’ αυτήν και πάντα θα πάει παρακάτω, ϕτάνοντας μέσα από σκληρή δουλειά στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων του.

 

Με τον Ήλιο στον Αιγόκερω, συναντάμε τα άτομα που έχουν το πιο ωραίο χαμόγελο, κάτι που ϕαίνεται περίεργο, αν λάβουμε υπόψιν την κηδεμονία του Κρόνου σε αυτό το ζώδιο. Φαίνεται πως η ενσάρκωση εδώ, συμβαίνει συχνά σε ψυχές που έχουν διανύσει έναν μακρύ δρόμο, από τον οποίο έχουν βγει κερδισμένες σε σοϕία, η οποία τώρα τους ανταποδίδεται μέσα από μια αντιμετώπιση της ζωής που βασίζεται σε ένα ήρεμο πνεύμα που το διακρίνει η δικαιοσύνη, η εμπιστοσύνη στις δικές της δυνάμεις αλλά και στην ροή της ζωής, ώστε ένα βαθμός εσωτερικής γαλήνης και καρτερικότητας να είναι εύκολα αντιληπτός στους τρίτους. Το χαμόγελο του Αιγόκερου είναι κερδισμένο με πολύ αγωνία αλλά και με την κατάκτηση ενός βαθμού σοϕίας που έχει κερδίσει η ψυχή σε άλλα στάδια της ύπαρξής της. Δείχνει δηλαδή μια καρτερική ϕύση, προσαρμοσμένη να επιβιώνει μέσα από δυσκολίες, που δεν περιμένει να έχει τίποτα από την τύχη, αλλά βασίζεται στις δικές της ενέργειες, γι’ αυτό και μια ϕύση εντέλει δραστήρια και αρκετά ευέλικτη στις απαιτήσεις των άλλων από αυτήν.

 

Ένας Αιγόκερως που έχει δουλέψει πολύ στην ζωή του, κάτι που συμβαίνει εννιά ϕορές στις δέκα, δεν είναι βέβαια το είδος του ανθρώπου που χαρίζει τίποτα σε κανέναν. Όταν ο Αιγόκερως αναλάβει εξουσία πάνω σε άλλους, τότε γίνεται αισθητή η τραχύτητα του ρεαλισμού, με τον οποίον αντιμετωπίζει την ζωή. Αυτός ο ρεαλισμός, ειδικά όταν έχει περάσει πολλές δυσκολίες και απορρίψεις ως νέος, τον καθιστά μερικές ϕορές τελείως στεγνό στα αισθήματά του, όπως και στον τρόπο της έκϕρασής του. Καθώς κυριαρχείται από τον Κρόνο είναι ένα τελείως καρμικό ζώδιο και αν θελήσει να λουϕάξει, να κοροϊδέψει και να εκμεταλλευτεί, είναι βέβαιο ότι θα το βρει μπροστά του με τον πιο σκληρό τρόπο. Σε αυτό το ζώδιο ανταποδίδονται αυστηρά οι πράξεις, είτε με την μορϕή τιμών, αν οι πράξεις είναι δίκαιες και σωστές, είτε με την μορϕή τιμωρίας, αν οι πράξεις θεωρούνται κοινωνικά απαράδεκτες. Η αυστηρότητα της τιμωρίας έγκειται τότε, στον βαθμό της παράβασης από τον Νόμο. Στον Αιγόκερω, καθώς είναι το ζώδιο που συνδέεται με την γνώση και την απόκτησή της μέσα από τις εμπειρίες της ζωής, η παρέκκλιση από τον Νόμο, δεν γίνεται ανεκτή ποτέ και σε καμία περίπτωση. Το άτομο του Αιγόκερω, έχει λάβει γνώσιν των πράξεών του και οϕείλει να αναγνωρίζει πως οι πράξεις έχουν συνέπειες. Αν δεν αναλάβει οικιοθελώς την ευθύνη γι’ αυτές, τότε τελείως καρμικά γεγονότα θα έλθουν να αναποδογυρίσουν την ζωή του και μάλιστα τελείως ξαϕνικά και εντελώς απρόσμενα. Η πτώση του είναι ολική. Τα αποτελέσματά της καθολικά. Μπορεί να χάσει σε μια νύχτα ότι έχτισε σε μια ζωή. Πίσω από τον μανδύα της κακοτυχίας, οϕείλει να αναγνωρίσει έστω και εκ των υστέρων, την δική του συμβολή. Αν δεν χτίσει σε γερά θεμέλια το οικοδόμημα πάνω στο οποίο έχει στηρίξει τον θρόνο του και την κοινωνική του θέση, θα βρεθεί προ εκπλήξεως και μάλιστα σε μια στιγμή της ζωής του, που δεν θα μπορεί να ξαναρχίσει πάλι από την αρχή.

 

Εδώ το ρητό που λέει, το καλό πράγμα αργεί να γίνει, ισχύει και αντίστροϕα και σε αυτήν την περίπτωση γίνεται, το κακό πράγμα αργεί να γίνει. Αν η κορυϕή του οικοδομήματος της ζωής του, αγγίζει τον ουρανό ή την άβυσσο, θα το μάθει πάντα αργά στην ζωή του. Ένας από τους αρχαιότερους συμβολισμούς του Αιγόκερου, παρουσιάζει μια δισώματη εικόνα. Από την μέση και κάτω, ένα ψάρι, ενώ από την μέση και πάνω, το σώμα ενός τράγου. Αυτό δείχνει πως ο νους του ανθρώπου, μπορεί να βρεθεί είτε στα βάθη της θάλασσας, στην άβυσσο, είτε στην κορυϕή του βουνού, όπως η κατσίκα. Με το μυαλό του, είναι κανείς ελεύθερος να πάει όπου θέλει. Αυτή η ελευθερία του νου, με την έννοια βέβαια του μυαλού με το οποίο λειτουργεί ο κάθε άνθρωπος τις πληροϕορίες που δέχεται, δηλαδή της μηχανικής σκέψης, πρέπει να περιοριστεί και να βρει μια κατεύθυνση προς τα πάνω, αλλιώς είναι βέβαιο πως η πτώση του ίδιου του ανθρώπου, αν και πρωτίστως πνευματική, θα τον ακολουθήσει και στο υλικό πεδίο.

 

Το ποιοι πραγματικά είναι ϕαίνεται με μια ματιά, αρκεί βέβαια να μπορεί κανείς να ξεχωρίσει τις ιδιότητες με τις οποίες γεννιέται. Αν κατευθύνει την σκέψη του προς τα πάνω ή προς τα κάτω, αν είναι τίμιος, εργατικός, αν κρατά τα ηνία της προσωπικότητάς του, ωθώντας το πνεύμα του προς την κορυϕή, ή αν αντίθετα, γλιστράει στις χειρότερες κακοτοπιές του κόσμου αυτού, εκεί που το σκοτάδι καλύπτει και επιτρέπει την μεταμϕίεση, εκεί όπου η εξουσία δεν είναι έλεγχος της σκέψης αλλά καθαρή επιβολή πάνω στους άλλους, με την δύναμή του να προέρχεται από την αδίστακτη εκμετάλλευσή τους, τότε θα βρεθεί σίγουρα εκεί που του αξίζει, δηλαδή στον πάτο με τα σκουπίδια. Η ϕυλή στην οποία ανήκει, δεν ανέχεται τον εξευτελισμό του είδους της και επιστρέφει για να τιμωρήσει, ακόμα και να εξαϕανίσει, όσους δεν είναι αντάξιοί της. Ναι, υπάρχει σοφία στο σύμπαν. Δεν περισσεύει κανείς και τίποτα και όλοι είμαστε μαθητές εν τέλει. Ποια είναι όμως τα μαθήματα που πήραμε και πόσο καλοί μαθητές υπήρξαμε;

Η αυστηρότητα του Κρόνου, είναι η αυστηρότητα ενός επιτηρητή, με πλήρη συνείδηση πως δεν μπορεί να περάσει το κατώϕλι της γνώσης, ένας ανάξιος της γνώσης αυτής. Θα δοκιμάσει τον άνθρωπο και θα του δώσει κάθε ευκαιρία να διορθώσει τα λάθη του, διδάσκοντας σ’ αυτόν την σκληρή πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι το εργαστήριο του πνεύματος, όπου ο άνθρωπος μαθαίνει στην πράξη, το νόημα και την σημασία της θεωρίας. Για αυτό λένε, πως στην θεωρία εύκολα είναι, στην πράξη όμως τι γίνεται! Ε, λοιπόν μια σωστή θεωρία, θα αποδειχθεί και στην πράξη σωστή, δηλαδή και στην πραγματικότητα. Αν αποτύχει εκεί, ϕταίει η θεωρία, γι’ αυτό και με τον Κρόνο, αναθεωρούμε τις απόψεις μας, τις σχέσεις μας και την ζωή μας όλη. Μέσα από αυτήν την αναθεώρηση, ο άνθρωπος μαθαίνει το σωστό και το ωϕέλιμο. Ωριμάζει και προχωράει στην εξέλιξή του, ϕτάνοντας πιο κοντά στην κορυϕή της πνευματικής του αναρρίχησης. Καθώς έρχεται μετά τον Τοξότη, συνεχίζει να έχει δικά του στοιχεία, δηλαδή, να αναγκάζει τον άνθρωπο να προχωρά προς τα πάνω παρ’ όλες τις δυσκολίες, τις αντιξοότητες και το αίσθημα της απομόνωσης, δηλαδή της απομάκρυνσης από τον αρχικό σκοπό της ζωής. Μόνο που εδώ, ο άνθρωπος είναι πλέον μόνος, οι άλλοι άνθρωποι, δεν μπορούν να ακολουθήσουν τον δικό του συλλογισμό, ο καθένας έχει την ζωή του και τον δικό του προσωπικό αγώνα. Αυτή η αναμέτρηση με τον εαυτό, χαρακτηρίζεται ακόμα, από βαθειά ενδοσκόπηση, όπως και από εξαιρετική ανασϕάλεια. Ο χρόνος της ζωής μας είναι περιορισμένος. Άραγε κάναμε καλή διαχείριση αυτού του χρόνου; Ή τον αϕήσαμε να ϕύγει σε ανόητες ασχολίες, σχέσεις, πεποιθήσεις και αξίες που σε τίποτα δεν συνέβαλλαν στην πρόοδό μας;

 

Ξεβολεύει άσχημα ο Κρόνος και αυτό είναι το μόνο κακό που κάνει. Και όμως, ταυτόχρονα βολεύει. Αϕού ο νους ανησυχήσει για τα πάντα, όταν δει πως αυτή η ανησυχία κινδυνεύει να διαλύσει όλο τον μηχανισμό, σπεύδει να προσδώσει στο άτομο την παγωνιά του, καταστέλλει δηλαδή κάθε μηχανισμό που αντί να λειτουργεί προς την κατεύθυνση της αϕύπνισης και της εγρήγορσης της συνείδησης, δρα καταστρεπτικά και ανεξέλεγκτα. Θεωρεί πως αυτή είναι η λάθος κατεύθυνση, οπότε κλείνει την πόρτα που ο ίδιος ανοίγει. Είναι αλήθεια πως η πραγματικότητα είναι ο ϕόβος και ο τρόμος πολλών από μας. Θα χρειαστεί, πολλή και αληθινή περίσκεψη εκ μέρους όλων μας για να αποδεχθούμε την προστατευτική του δράση, έστω και μέσα από την έννοια του περιορισμού των συναισθημάτων μας. Να γιατί πολλοί λένε, πως ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές. Μαθαίνει στον άνθρωπο, πως αν δεν μπορεί να κάνει κάτι για κάτι, είναι προτιμότερο να το ξεχάσει εντελώς. Είναι τόσο ρεαλιστής και πρακτικός ο Κρόνος που τελικά σ’ αυτόν χρωστάμε το γεγονός της επιβίωσής μας. Ψυχικά μεγαλεία και άπιαστα όνειρα, δεν είναι στην γκάμα των υποχρεώσεών του, καθώς είναι αλήθεια πως επιβιώνει κανείς και χωρίς αυτά. Όποιος έχει ϕτάσει πια σε κάποια ηλικία, ξέρεις πως καλώς ή κακώς, έτσι είναι τα πράγματα!

 

Θα πει κανείς, ε και τότε τι μένει; Ποιο το νόημα της νίκης, αν δεν υπάρχει ένα όνειρο μέσα σ’ αυτήν, αν δεν υπάρχει λίγη ϕαντασία και μια ψυχική ζεστασιά; Αυτή η ερώτηση είναι πολύ σωστή και η απάντηση είναι προϕανής. Αν και λένε πως η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο, εγώ θα έλεγα πως αυτό ισχύει πιο πολύ για την νίκη του ανθρώπου. Και πόσοι από σας, δεν έχετε γνωρίσει από εμπειρία ανθρώπους επιτυχημένους, με κρύα καρδιά, που η νίκη τους ήταν άδεια; Άδεια από ψυχή, από αγάπη, από ομορϕιά; Με τον καιρό, όλα ϕεύγουν, που έλεγε και η Dalida, που είχε παρεμπιπτόντως τον Ήλιο της στο ζώδιο του Αιγόκερου. (Ως γνωστόν, η Dalida αυτοκτόνησε, αϕήνοντας πίσω της ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα που έλεγε λακωνικά – Δεν αντέχω άλλο. Συγχωρέστε με-!).

 

Ο Κρόνος εκϕράζει την λειτουργία του νου, αυτό που λέμε όλοι μυαλό, όπως επίσης εκϕράζει τους περιορισμούς όλων των ειδών. Η συσχέτιση δεν είναι τυχαία. Κάθε άλλο. Ο ανθρώπινος νους, είναι ένας κλέϕτης και αυτό που κλέβει είναι η ίδια η Δημιουργία. Δεν γεννά, αλλά υποκλέπτει τις έννοιες, μέσα από το πρίσμα της αντίληψης. Αυτή η αντίληψη, δεν μπορεί ποτέ να πάει εκεί που μπορεί να πάει η θεία ϕλόγα της ύπαρξης. Ο νους μπορεί το πολύ πολύ, να σε συνοδέψει μέχρι την πόρτα, αλλά ποτέ δεν θα μπορέσει να περάσει την πόρτα αυτή. Όπου και να βρίσκεται στο ωροσκόπιό μας, δείχνει που και πως, θα εκδιωχθούμε, - όπως ο Αδάμ και η Εύα από τον Παράδεισο – από τις δυνάμεις εκείνες του σύμπαντος που δεν επιτρέπουν την είσοδο, στον εισβολέα, στον κλέϕτη, στον διάβολο. Η επιρροή του, μέσα από το ζώδιο του Αιγόκερου, έρχεται μετά τον Τοξότη και τον κυβερνήτη του τον Δία, που δεν γνωρίζουν όρια και ταξιδεύουν προς τον Θεό και την Θεία Διάνοια, χωρίς κανέναν ϕραγμό. Συμμαζεύει τις ατασθαλίες και τα έκτροπα που γίνονται στον Τοξότη, όταν για άλλη μια ϕορά, ο άνθρωπος θέτει σε κίνδυνο την ίδια του την ύπαρξη, μέσα από την έννοια της ελευθερίας του, της οποίας την ευθύνη, δεν είναι σε θέση να την αναλάβει πραγματικά, γιατί ο άνθρωπος επαναλαμβάνει και αναπαράγει το θαύμα της ζωής, πέρα από τον αρχικό σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε. Εδώ πρέπει να πληρωθεί ο ϕόρος της συνείδησης, για την εξάπλωση που επιδιώκει πέρα από το ήδη γνωστό. Αν ο ϕόρος πληρωθεί, τότε, η πύλη θα ανοίξει. Είναι ένα κομβικό σημείο, το οποίο επιτρέπει την αρχή ενός νέου κύκλου για την συνείδηση, μόνο στο ϕορέα εκείνον που μπορεί να κατανοήσει αληθινά την αναγκαιότητα, δηλαδή τους Νόμους, από τους οποίους διέπεται το σύμπαν.

 

Αυτή δεν είναι μια εύκολη περίπτωση. Όποιος θελήσει να περάσει το κατώϕλι του Κρόνου, θα πρέπει να είναι έτοιμος να γνωρίσει σε βάθος την Αλήθεια. Το επόμενο ζώδιο είναι ο Υδροχόος που βρίσκεται κάτω από την κυριαρχία του Ουρανού. Και μόνο το όνομά του, θα πρέπει να μας κάνει να κατανοούμε, ότι η αλήθεια δηλαδή ο Νόμος που διέπει τα πάντα δεν βρίσκεται σε κάποια άκρη αυτής γης και πως δεν πρόκειται να την γνωρίσουμε σε αυτήν εδώ την ζωή. Για όποιον όμως το επιθυμεί, δεν έχει παρά να σηκώσει τα μάτια του ψηλά και ν’ αϕήσει το πνεύμα του να περιπλανηθεί στην ωραία κατοικία των άστρων. Αυτό όμως, είναι μια συνειδησιακή επανάσταση, όχι ένα παιχνίδι για μικρά παιδιά!

 

Ο Κρόνος είναι ο νους, που ϕυλάει την πύλη της συνείδησης σε γήινη τροχιά. Ο οίκος του, ο δέκατος οίκος, είναι το τομέας που δείχνει τα δύσκολα μαθήματα της ζωής. Καθώς βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο του ωροσκοπίου, δείχνει από που έλκει ο άνθρωπος την καταγωγή του από το σύμπαν. Ο οίκος αυτός – ο δέκατος - έχει ονομαστεί αλλιώς ως - το κάλεσμα – και εκϕράζει αυτό ακριβώς, δηλαδή το κάλεσμα του σύμπαντος στο πνεύμα του ανθρώπου. Ταυτίζεται με την καριέρα και την υψηλότερη θέση την οποία μπορεί να κατακτήσει κανείς, στην κοινωνία. Ένας Αιγόκερως, γνωρίζει ενστικτωδώς, αυτές τις ιδιότητες και κοιτάζει όλο τον κόσμο αϕ’ υψηλού. Ακόμα κι αν είναι κοντούλης, θα ϕωνάξει με την στάση του, σε όλους τους άλλους, πως αυτός είναι από πάνω. Σε μια κατά μέτωπο αναμέτρηση με τον όποιον άλλον άνθρωπο, θα δώσει την εντύπωση πως αυτός έχει τον έλεγχο και πως είναι πιο πάνω. Ο ανώριμος και στριμμένος Αιγόκερως, κουνάει επιδεικτικά το δάκτυλό του στους άλλους, σαν αυστηρός δάσκαλος. Γίνεται πολύ κουραστικός και δυσάρεστος. Αν συνδυαστεί η ανάγκη του για εξουσία με έναν κακό κατά τ’ άλλα χαρακτήρα, θα γίνει πανούργος και ανελαστικός. Άτεγκτος στην συμπεριϕορά του, θα επιβάλλει στους άλλους τον εαυτό του ως νόμο, τρομοκρατώντας και εκϕοβίζοντας τους πιο αδύναμους από αυτόν, οπότε είναι θέμα χρόνου η αμείλικτη αντίδραση των άλλων απέναντι στην δική του αμείλικτη στάση. Ένας Αιγόκερως θερίζει πάντα ότι έσπειρε. Εξάλλου οι Κρόνιες περίοδοι στην ζωή μας, είναι ακριβώς αυτό, δηλαδή η εποχή του θερισμού και αυτά που θα μας δώσει το ταμείο του χρόνου – Κρόνου, θα είναι πάντα ανάλογα με τα έργα μας.

Κάποιες ϕορές ο Αιγόκερως είναι ένας ευχάριστος και δραστήριος άνθρωπος, που ενώ μεγαλώνει, εξακολουθεί να είναι νέος στην εμϕάνιση και την συμπεριϕορά του. Ο μανδύας του χρόνου, απορρίπτεται από την συνείδηση και το άτομο διατηρεί την χαρά για την ζωή, ζώντας αποκλειστικά στο παρόν. Η ϕιλοσοϕία του είναι ζωντανή και δοκιμασμένη στην πράξη. Η θεωρία δεν σημαίνει γι’ αυτόν τίποτα, διότι η θεωρία δεν είναι ζωή. Ένας Αιγόκερως που δεν δέχεται στωικά την μαρτυρική ήττα των γεγονότων της ζωής του, θέλει την ζωή περισσότερο από κάθε άλλον, όπως την θέλει ένας παππούς ή μια γιαγιά που γνωρίζουν πια, πως δεν υπάρχει χρόνος για πέταμα και πως η ζωή είναι ϕαινόμενο περαστικό, γι’ αυτό και ανεκτίμητο.

 

Ο Κρόνος είναι η αποθήκη των εμπειριών μας από την οποία αντλούμε παραδείγματα ώστε να αποϕύγουμε την επανάληψη δυσάρεστων γεγονότων. Είναι η γνώση της ζωής που βασίζεται στα προσωπικά μας βιώματα. Στο αντίθετο ζώδιο, τον Καρκίνο, έχουμε την κυριαρχία της Σελήνης, που εκϕράζει το πιο ευάλωτο κομμάτι της ύπαρξής μας, που είναι η ψυχή μας. Ο Κρόνος αντίθετα, δείχνει την σϕυρηλάτηση της θέλησης και την αντοχή. Δίνει λοιπόν και χαρακτήρα στον άνθρωπο, τον χαρακτήρα του αγωνιστή, που στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις και αμύνεται στις επιθέσεις των ανταγωνιστών του, αντέχοντας τα χτυπήματα της μοίρας και τις πάσης ϕύσεως αντιξοότητες. Η έξαρση του Άρη στον Αιγόκερω, δείχνει πως η νίκη στην ζωή βασίζεται στην οργάνωση των δυνάμεων, αλλά και στην επίδειξη θάρρους. Όσο συντηρητικός κι αν ϕαίνεται, δεν ξεχνάει πως αν θέλει να προχωρήσει στην ζωή του, πρέπει που και που, να κάνει τολμηρά βήματα. Παρά την τόλμη τους, αυτά τα βήματα δεν στερούνται συνέσεως, ούτε προσεκτικού σχεδιασμού. Είναι παρορμητικός, επίμονος και προσηλωμένος. Εντούτοις μπορεί να λυγίσει ξαϕνικά, υπό το βάρος των γεγονότων της ζωής του. Αν είναι σκληρός ή όχι, με τον εαυτό του ή με τους άλλους, είναι αποτέλεσμα του πως βίωσε σε προσωπικό επίπεδο την κοινωνική πραγματικότητα. Αν πετύχει θα είναι ευγνώμων, αν όχι, θα είναι δυστυχισμένος. Από την επιτυχία του ή όχι, θα εξαρτηθεί και ο χαρακτήρας που θα διαμορϕώσει. Έτσι συναντάμε εδώ, άτομα με τελείως διαϕορετική ψυχολογική δομή. Ανάλαϕρα ή βαριά, χαριτωμένα ή άχαρα, χαρούμενα ή ψυχρά και πάει λέγοντας. Σε ένα γυναικείο ωροσκόπιο είναι ένδειξη για έναν επιτυχημένο σύζυγο, κάτοχο κάποιου σημαντικού αξιώματος. Σε ένα αντρικό βρίσκουμε συχνά ανθρώπους που ακολουθούν το επάγγελμα του πατέρα τους, κατορθώνοντας όμως να τους ξεπεράσουν σε επιτυχία και ϕήμη.

 

Τα κοινωνικά διαπιστευτήρια είναι πάντα μείζονος σημασίας στο ζώδιο αυτό. Θα κάνει ότι καλύτερο μπορεί για την ϕήμη του και το όνομά του και όπως ο αρχαίος συμβολισμός του Αιγόκερου, που είναι μισός ψάρι, μισός κατσίκα, μπορεί να αναρριχηθεί από τα πιο χαμηλά στρώματα, στα πιο υψηλά, είτε πρόκειται για την κοινωνική του άνοδο, είτε για την πνευματική. Και θα έχει επίγνωση του κατώτατου τμήματος του, της καταγωγής του δηλαδή, είτε αυτό αϕορά στις ρίζες του που μπορεί να είναι ταπεινές, είτε το πιο ενστικτώδες τμήμα της συνείδησης που βρίσκεται στο αρχαϊκό παρελθόν- εδώ πρέπει να θυμηθούμε ότι οι επιστήμονες επικροτούν την άποψη πως η ζωή ήρθε από την θάλασσα –. Γι’ αυτό και είναι από την μέση και κάτω ψάρι, ενώ από την μέση και πάνω κατσίκα. Όπως το ψάρι, έχει την επίγνωση πως έρχεται από το παρελθόν διατηρώντας επαϕή με την αρχαία γνώση. Όπως η κατσίκα πηγαίνει ως την υψηλότερη κορυϕή, σε μια μεγαλειώδη και επική προσπάθεια να ανέλθει, να επιστρέψει δηλαδή στους ουρανούς. Και αυτό είναι το υψηλότερο σημείο που μπορεί να κατακτήσει η συνείδηση, το πιο μεγάλο κατόρθωμα που μπορεί να επιτελέσει. Την άνοδο, από την τυϕλή σπορά της, στο υπέρτατο σημείο της αυτεπίγνωσής της. Αυτό είναι το αρχέτυπο, που ακολουθείται σε διάϕορες εκδοχές και μόνο μία από αυτές είναι η έννοια της καριέρας και της επιτυχίας με τα οποία το αρχέτυπο επαναλαμβάνεται. Το πραγματικό όμως νόημα είναι το υπέρτατο επίτευγμα της αυτογνωσίας και η επιστροϕή της συνείδησης - που προσϕέρει την κατανόηση ως δώρο στον Δημιουργό - στον ουράνιο θρόνο της.

 

Το συγκεκριμένο σύμβολο του Αιγόκερου, όπως όλα τα σύμβολα προσϕέρει πλήθος γνώσεων, οι οποίες έρχονται σταδιακά στο ϕως, καθώς ο νους αρχίζει και παρατηρεί την πραγματικότητα. Η κορυϕή στην οποία βρίσκεται το ζώδιο αυτό, δείχνει την κορυϕή που μπορεί να ϕτάσει ο άνθρωπος κατά την διάρκεια της ζωής του και η οποία θα είναι σε πλήρη συνάρτηση με το βάθος της σκέψης του. Όποιος επιθυμεί να αναρριχηθεί στην κορυϕή πρέπει πρώτα να σκάψει βαθειά, μέσα στο εσωτερικό του τοπίο. Η κορυϕή του κόσμου αυτού είναι αντίστροϕη με την εσωτερική κατάδυση του νου, στις αρχέγονες ρίζες της συνείδησης, Φτάνει ψηλά, όποιος διατηρεί την επαϕή αλλά και αντλεί από την πηγή, την κρυμμένη και άγνωστη στα μάτια των πολλών.

 

Αν στην πράξη βλέπουμε πως η κορυϕή είναι κατειλημμένη από φελλούς, είναι γιατί οι ρίζες από τις οποίες προέρχονται τα είδωλα και οι ηγέτες είναι ρηχές. Ένας πολιτισμός στηριγμένος σε τόσο επιϕανειακές αξίες, είναι ένας πολιτισμός που δεν μπορεί να πάει πολύ μακριά. Ο Αιγόκερως δείχνει την δομή και τα συστατικά από τα οποία αποτελούνται τα οικοδομήματα κάθε τύπου, πνευματικά ή μη, αλλά και το τίμημα που πρέπει να καταβληθεί γι’ αυτό, όπως και την ανταμοιβή των κόπων. Ό,τι σπέρνει κανείς θερίζει, για καλό ή για κακό!