Ο Ήλιος και η Σελήνη στον γενέθλιο χάρτη: Οι γονείς, τα πρότυπα και τα προβλήματα στην εξέλιξη και την ερωτική-συντροφική ζωή μας.

Οι θέσεις και οι όψεις του Ήλιου και της Σελήνης σε ένα γενέθλιο ωροσκόπιο, μας δίνουν μια πληθώρα πληροφοριών για του γονείς ενός ατόμου. Στατιστικά, έχει αποδειχθεί ότι οι αρνητικές ή δυσαρμονικές όψεις μεταξύ των «φώτων» (Ήλιου και Σελήνης), δείχνουν και τη σχέση των γονιών μας, αυτή που επηρεάζει άμεσα τη δική μας εξέλιξη και την ερωτική-συντροφική ζωή μας. Κάπου εκεί οφείλεται το γεγονός ότι πολλοί από εμάς «αναπαράγουμε» τη σχέση που είχαν οι γονείς μας, χωρίς να το καταλάβουμε!

 

Αστρολογία και Ψυχολογία σε μια κοινή συνισταμένη λοιπόν, με βασικό στόχο την κατάκτηση της ευτυχίας και της ισορροπίας στη ζωή μας. Και επειδή δεν υπάρχει άνθρωπος πάνω στη γη που να μην επιθυμεί την κατάκτηση της ευτυχίας, σας προσκαλούμε σε ένα ταξίδι αναζήτησης της αστρολογικής-ψυχολογικής μας ταυτότητας, που θα αποτελέσει και το διαβατήριο για το ταξίδι στα γαλήνια νερά μιας ονειρεμένης ζωής! Για να μάθετε τις θέσεις και τις όψεις του Ήλιου και της Σελήνης στο γενέθλιο ωροσκόπιό σας, δεν έχετε παρά να συμβουλευτείτε τον αστρολογικό χάρτη μας!

Πολλοί γονείς, ψυχαναλυτές και δάσκαλοι σε διάφορα μέρη του κόσμου έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η γνώση της αστρολογίας τους επιτρέπει να γνωρίσουν τόσο τον εαυτόν τους όσο και τα παιδιά τους σε βάθος. Αυτό βέβαια δεν είναι εύκολο να γίνει, καθώς οι αστρολογικοί παράγοντες και οι συνδυασμοί μεταξύ αυτών των παραγόντων οι οποίοι θα μας δώσουν πληροφορίες γι' αυτό είναι πάρα πολλοί.

 

Εδώ, θα αναφερθούμε σε δύο από αυτούς οι οποίοι είναι οι και βασικότεροι για την διαμόρφωση του χαρακτήρα του ατόμου και της προσωπικότητας του. Αυτοί είναι ο Ήλιος και η Σελήνη.

 

Σύμφωνα με την αστρολογία, ο Ήλιος αποτελεί την αρχή μορφή ζωής στη Γη. Μύθοι, παραδόσεις και πολιτισμοί δημιουργήθηκαν και «χτίστηκαν» πάνω ή σύμφωνα με τη ζωοποιό δύναμη του.

 

Ο Ήλιος συμβολίζει καθετί που έχει να κάνει με τη ζωή, το φως, τη ζέστη, την ακτινοβολία. Στην παραδοσιακή Δυτική Αστρολογία ταυτίζεται με το αρσενικό πρότυπο, με τον πατέρα. Στην κινεζική παράδοση, αντιστοιχεί στο αρσενικό σύμβολο, το γιανγκ, σύμβολο της θέλησης, της κυριαρχίας και της δημιουργίας ζωτικής δύναμης.

 

Η θέση του Ήλιου στο προσωπικό ωροσκόπιο δείχνει τις δυνατότητες που διαθέτουμε από τη στιγμή της γέννησης, καθώς και τον τομέα εκείνον όπου χρησιμοποιούμε με καλύτερο τρόπο την ενέργεια. Καθρεφτίζει την προσωπικότητα και την εξωτερική δομή του ανθρώπου και, ανάλογα με τη θέση του την ώρα της γέννησης (αυτό που λέμε απλά «τι ζώδιο είσαι»), παρέχει σημαντικές πληροφορίες. Το σώμα, οι κινήσεις, οι εκφράσεις και η ομιλία ενός ατόμου προδίδουν το ηλιακό ζώδιο του. Όλα αυτά, φυσικά, σχετίζονται και με τις όψεις που πραγματοποιεί ο Ήλιος με τους άλλους πλανήτες στο γενέθλιο ωροσκόπιο. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό, ωστόσο, ότι ούτε οι καλύτερες αλλά ούτε και οι χειρότερες όψεις του γενέθλιου Ήλιου δεν αποτελούν το «σημάδι» εκείνο που προοιωνίζει την τύχη ή την ατυχία του ατόμου.

 

Η θεία ενέργεια που κρύβει κάθε άνθρωπος εκδηλώνεται με την ελεύθερη βούληση. Όταν οι αρχαίοι έλεγαν «συν Αθηνά και χείρα κίνει», εννοούσαν ακριβώς αυτό. Στην παραδοσιακή Αστρολογία, ο Ήλιος κυβερνά το ζώδιο του Λέοντα. Στο σώμα μας, σε αντιστοιχία, την καρδιά και τις αρτηρίες. Ζώδιο κατεξοχήν «βασιλικό», συμβολίζει τη γενναιοδωρία, τη ζωτική δύναμη και τη μεγαλοσύνη, στην οποία κάθε άτομο έχει δικαίωμα πρόσβασης. Ο Λέων δίνει επίσης την εικόνα της μοναδικότητας της οντότητας και της ενέργειας. Στο απόγειο του ο Ήλιος λάμπει με όλη του τη δύναμη, λούζοντας με φως όλα όσα περιβάλλει. Εξάλλου, η χρονική στιγμή της διέλευσης του Ηλίου από τον Λέοντα συμπίπτει με το κατακαλόκαιρο.

 

Το φως βρίσκεται στο ζενίθ του και πλημμυρίζει τη γη, έτσι ώστε η τελευταία να τροφοδοτήσει τον άνθρωπο με τους καρπούς της σχέσης της με τον Ήλιο. Παρόλο που στον Λέοντα βρίσκεται στο «βασίλειο του», ο Ήλιος έχει την έξαρση του στο ζώδιο του Κριού. Πρώτο ζώδιο του κύκλου, ο Κριός ανοίγει το δρόμο με την εαρινή ισημερία (21 Μαρτίου) και την άνοιξη. Το θερμόμετρο ξεκινά την ανοδική του πορεία, η ενέργεια ξεχειλίζει. Στο σώμα, ο Κριός αντιστοιχεί στο κεφάλι. Ως πρώτο ζώδιο της φωτιάς, συμβολίζει την πρωταρχική ενέργεια, τη ζωή, την πρώτη αναπνοή.

 

 

Η Σελήνη ελέγχει τα παιδικά χρόνια και το πατρικό σπίτι. Σ' αυτήν αποδίδονται οι ευθύνες για την διαμόρφωση της ψυχολογίας, του χαρακτήρα και τελικά της φτασμένης προσωπικότητας κάθε ανθρώπου. Η Σελήνη φανερώνει επίσης την πραγματική πλευρά του χαρακτήρα, η οποία όμως δεν γίνεται πάντα φανερή στους άλλους, παρά μόνον όταν το άτομο εξοικειωθεί με αυτούς. Αυτή ελέγχει το πώς θα καταχωρηθούν στο υποσυνείδητο του κάθε παιδιού οι εντυπώσεις της παιδικής ηλικίας, οι οποίες θα διαμορφώσουν τον χαρακτήρα, την προσωπικότητα και την κρυφή πλευρά της ψυχής του, την οποία κρατά για τον εαυτόν του εξ' αιτίας ανασφάλειας, φόβου και ευαισθησίας. Στην κινεζική παράδοση αντιστοιχεί στο θηλυκό σύμβολο, το Γιν, σύμβολο της παθητικότητας, της γονιμότητας και κατ’ επέκταση της γυναίκας-μητέρας.

 

Ο Ήλιος επίσης, ελέγχει και αυτός την παιδική ηλικία. Είναι ο αστρολογικός παράγοντας, ο οποίος μας δείχνει πώς πραγματικά θέλει να εκδηλώνεται εκ φύσεως το παιδί, σε αντίθεση με την Σελήνη που συμβάλλει στην κατασκευή ενός δεύτερου χαρακτήρα, διά μέσου της επίδρασης που ασκεί το περιβάλλον κυρίως το οικογενειακό. Πολλές φορές συναντάμε ανθρώπους οι οποίοι ενεργούν αντίθετα με αυτό που πραγματικά αισθάνονται. Αυτό οφείλεται στην τοποθέτηση της Σελήνης και του Ήλιου σε ζώδια διαφορετικής φύσεως και χαρακτήρα.

Είμαστε, λένε, αυτό που κάνουμε, αφού κανείς δεν έχει τον χρόνο και τη θέληση να δει πίσω από τις φράσεις και τη συμπεριφορά μας. Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι τι νομίζουν οι άλλοι για εμάς, αλλά τι πραγματικά αισθανόμαστε και τι είναι αυτό που γεννά τα συναισθήματα της στέρησης, της μιζέριας και της δυστυχίας.

 

Ο πιο εύκολος τρόπος για να διαιωνίσουμε την κακομοιριά μας είναι να ρίχνουμε το φταίξιμο στους άλλους και να προσπαθούμε να αλλάξουμε την κοινωνία, τον σύντροφο μας ή το περιβάλλον. Το πρόβλημα, όμως, δεν βρίσκεται στον περίγυρο μας. Είναι εσωτερικό. Εμείς δημιουργούμε τις περισσότερες από τις καταστάσεις που μας κάνουν δυστυχισμένους, τις περισσότερες φορές αναπαράγοντας τις σχέσεις με τους γονείς μας!

 

Οι πρώιμες εμπειρίες της ζωής μας, οι γονείς μας, τα αδέλφια μας, οι παππούδες μας, οι δάσκαλοι μας, μας προγραμματίζουν να σκεφτόμαστε, να αισθανόμαστε και να ενεργούμε με ορισμένο τρόπο. Όταν το παιδί γεννιέται, έχει μυαλό ολότελα πρωτόγονο και πρέπει να περάσουν τρία χρόνια, για να φτάσουν τα κύτταρα της πρόσθιας μετωπιαίας χώρας του εγκεφαλικού φλοιού στο στάδιο της ανάπτυξης, ενώ τα κύτταρα των κινητικών ζωνών μόλις στον ενδέκατο μήνα. Η σκέψη του μικρού παιδιού λειτουργεί με βάση το απόλυτα συγκεκριμένο, ώστε το νήπιο να ακούει μόνο την κυριολεκτική σημασία από τα λόγια που του απευθύνουν.

 

«Να μην σε ξαναπιάσω να το κάνεις αυτό», λέει θυμωμένος ο πατέρας. Το παιδί ακούει τη φράση ως εξής: «Να το κάνεις, αλλά να φροντίσεις να μην σε πιάσω». Θα το ξανακάνει, αλλά την επόμενη φορά θα προσέχει… να μην το πιάσουν! Μετά την ηλικία των 5 ετών, τα κύτταρα του εγκεφαλικού φλοιού φτάνουν σε πλήρη ανάπτυξη και το παιδί αρχίζει να αποκτά επιλεκτική αντίληψη καθώς και τη λογική του συγκεκριμένου.

 

Στα 18 του χρόνια, τα κύτταρα του φλοιού του εγκεφάλου βρίσκονται στο ανώτατο σημείο της ανάπτυξης τους, αποκλείοντας από την αντίληψη του τεράστια ποσότητα στοιχείων. Ακριβώς όπως ο αναγνώστης την ώρα του διαβάσματος κρατά έξω από την αντίληψη του τους θορύβους του δρόμου και τη συναίσθηση του σώματος του. Αυτή η λειτουργία, ο αποκλεισμός στοιχείων, λέγεται επιλεκτική αντίληψη.

 

Αργότερα στη ζωή μας, δεν βρισκόμαστε πια σε επαφή με ό,τι ζει τώρα το νεαρότερο κομμάτι του εαυτού μας. Αυτό λέγεται παιδική αμνησία. Οι πολύ πρώιμες αναμνήσεις δεν είναι, συνήθως, προσιτές στη συνείδηση μας, μένουν όμως άθικτες και επηρεάζουν τη ζωή μας.

Θυμάστε αλήθεια το «Black-Out»; Ψυχολόγοι έκαναν το εξής πείραμα: έφτιαξαν ένα κουτί σε σχήμα ύψιλον, με δυο διόδους, από τις οποίες η μια οδηγούσε στον «παράδεισο» και η άλλη σ' ένα κουτί σκοτεινό, γεμάτο βρόμα και υγρασία. Μέσα σε αυτό έβαλαν μικρά ποντίκια τοποθετώντας στη δίοδο που οδηγεί στον «παράδεισο» μηχανισμό ηλεκτρικών εκκενώσεων. Τα ποντίκια όταν βρισκόντουσαν στη βάση του ύψιλον και επιδίωκαν να πάνε προς τον «παράδεισο», δέχονταν ηλεκτρική εκκένωση. Τότε, έτρεχαν στο μαύρο κουτί και ζάρωναν τρομαγμένα. Ύστερα από τριάντα έως σαράντα ήπιες ηλεκτροπληξίες ή πέντε έως δέκα, βίαιες, το ποντίκι μάθαινε να κρατιέται μακριά από το μονοπάτι που οδηγούσε στον παράδεισο και έτρεχε ίσια στο σκοτεινό, βρόμικο κουτί. Μετά, ο ψυχολόγος, έβαλε στη θέση της ηλεκτρικής συσκευής ένα βομβητή.

 

Το ποντίκι, καθώς έχει περιορισμένη μνήμη -ξεχνάει οτιδήποτε κάνει κάθε σαράντα περίπου ημέρες-, ξεκινούσε για τον «παράδεισο». Ακούγοντας, όμως, τον βομβητή, γύριζε τρέχοντας στο μαύρο κουτί. Το ποντίκι που είχε τις συγκεκριμένες πρώιμες εμπειρίες, στην πραγματικότητα είχε προγραμματιστεί με τέτοιο τρόπο, ώστε αγνοούσε πια πως το βάσανο του ήταν προαιρετικό πια και όχι υποχρεωτικό: ζούσε σε μόνιμη βάση στο σκοτεινό, βρόμικο κουτί.

 

Είμαστε περισσότερο πολύπλοκοι από τα ποντίκια, έστω κι αν, κάποιους από εμάς μας μεταχειρίστηκαν με παρόμοιο τρόπο: χρησιμοποιώντας την ηλεκτροπληξία και βομβητές.

 

Οι γονείς αγαπούν τα παιδιά τους και επιθυμούν το καλύτερο γι' αυτά, χωρίς, όμως, να το συνειδητοποιούν, προγραμματίζουν τα παιδιά τους, όπως ακριβώς προγραμματίστηκαν και αυτοί από τους δικούς τους γονείς. Αποδείχθηκε από μελέτες, πως τα παιδιά χρειάζονται τη σωματική επαφή, διαφορετικά μαραζώνουν ή μεγαλώνουν με βαριές συναισθηματικές ή και διανοητικές βλάβες.

 

Όταν μεγαλώνουμε, υποκαθιστούμε την ανάγκη μας για αγάπη με άλλες μορφές «αναγνώρισης», με τον προβιβασμό -που χρησιμοποιείται ως επιβράβευση- ή την περιφρόνηση. Τα νήπια μαθαίνουν πολύ γρήγορα τι να κάνουν για να πετύχουν την αναγνώριση, είναι γι' αυτά ζήτημα επιβίωσης, αγνοώντας ότι ουσιαστικά δεν κάνουν καμία διάκριση ανάμεσα στην ευχαρίστηση και τον πόνο.

 

Για την επιβίωση, το φίλημα και το χτύπημα έχουν την ίδια αξία. Για τα μικρά παιδιά, η θετική αναγνώριση είναι απαραίτητη όπως το οξυγόνο, θα μπορούσε να πει κανείς ότι τα παιδιά φοράνε μάσκα οξυγόνου, με τη βαλβίδα της να ρυθμίζεται από γονείς και συγγενείς.

 

Πολλά παιδιά που νοιώθουν περιφρονημένα, δεν αργούν να μάθουν τι πρέπει να κάνουν, για να υποχρεώσουν τους γονείς τους να τα προσέξουν. Για παράδειγμα, ενοχλούν τους γονείς τους, ώστε εκείνοι να τα «αναγνωρίσουν» ακόμη και με αρνητικό τρόπο. Μεγαλώνοντας, τα παιδιά αυτά θα γίνουν οι «αποδιοπομπαίοι», εκείνοι, δηλαδή, που σε όλη τους τη ζωή θα λαχταρούν την τρυφερότητα και την προσοχή, θα δημιουργούν, όμως, καταστάσεις που θα ελκύουν το χτύπημα, αντί για το φιλί. Δυστυχώς, η αρνητική αναγνώριση είναι προτιμότερη από την έλλειψη αναγνώρισης, έστω κι αν δεν συμβάλλει στην ευτυχία του ανθρώπου.

 

Όταν οι γονείς μιλούν για θετική αναγνώριση, εννοούν αναγνώριση υπό όρους. «Σ' αγαπώ γιατί είσαι φρόνιμος, καλός μαθητής, υπάκουος, δεν ενοχλείς, δεν βάζεις τις φωνές και τα κλάματα». Όμως, η αληθινή αναγνώριση έχει να κάνει με την απεριόριστη και χωρίς όρους και όρια αγάπη. Συχνά, οι άνθρωποι στέλνουν «βουβά» μηνύματα, χωρίς αυτό να το συνειδητοποιούν ποτέ. Μπορεί να νομίζουν ότι εκδηλώνουν φιλικά συναισθήματα, στην πραγματικότητα, όμως, ακτινοβολούν εχθρότητα.

 

Τέλειο παράδειγμα, μας δίνει η Αγία Γραφή στις «Παροιμίες», με τις συμβουλές του βασιλιά Σολομώντα προς τους γιούς του: Ο βασιλιάς μαινόταν ενάντια στη σεξουαλική διαφθορά, αλλά πίσω από τις μεγαλοστομίες έκρυβε τη δική ένοχη πρακτική.

 

Ξόδευε περιουσίες για τη συντροφιά γυναικών, για να κατασκευάζει ναούς που θα τον τιμούσαν, είχε τον ιδιωτικό του στρατό, παραβίαζε τις περισσότερες από τις εντολές. Ωστόσο, κατόρθωσε να επιβάλει τις απόψεις του, τον πλήρη διχασμό και την υποκρισία, και να δοξαστεί γι’ αυτό που έδειχνε, αλλά δεν ήταν: για τη σοφία του. Όμως, τα υπόγεια μηνύματα που είχαν ως αποδέκτες τους γιους του, ήταν αυτά που βάρυναν στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και τη συμπεριφορά τους.

 

Οι γονείς που δίνουν τρυφερότητα και αγάπη στο παιδί τους μόνον όταν εκείνο αρρωσταίνει, του στέλνουν το μήνυμα ότι αν θέλει τη φροντίδα, είναι καλύτερα να είναι άρρωστο παρά υγιές. Οι γονείς που δεν επιτρέπουν στο παιδί να πάρει πρωτοβουλίες, δεν το βοηθούν να αυτονομηθεί και του στέλνουν το μήνυμα της μόνιμης εξάρτησης. Όσοι γονείς είναι δυστυχισμένοι και υποφέρουν, θέλουν να δουν τα παιδιά τους ευτυχισμένα και δημιουργικά. Ασυναίσθητα, όμως, προβάλουν σε αυτά το πρότυπο της δικής τους βασανισμένης ζωής. Πώς να νοιώσει ευτυχισμένη μια γυναίκα που μεγάλωσε με μια θλιμμένη μητέρα; Μπορεί ένας δυστυχισμένος άνθρωπος να διδάξει την ευτυχία;

Ένα ενδιαφέρον πείραμα επιβεβαίωσε την επίδραση που έχει η έλλειψη μητρικής αγάπης και στη σεξουαλική συμπεριφορά του ενήλικα. Δυο κούκλες χρησιμοποιήθηκαν ως υποκατάστατα μητέρων για δυο νεογέννητους ινδικούς πιθήκους. Η μια ήταν καλυμμένη από συνθετικό ύφασμα και θερμαινόταν από ένα ηλεκτρικό λαμπτήρα, και η άλλη διέθετε μια μποτίλια με θηλή για να προσφέρει τροφή. Τα πιθηκάκια, που τα έβαλαν δίπλα τους, έδειξαν να προτιμούν την κούκλα με το συνθετικό ύφασμα. Η ανάγκη τους για ζεστασιά και σωματική επαφή, ήταν μεγαλύτερη από την ανάγκη τους για τροφή. Πλησίαζαν την πρώτη κούκλα, σκαρφάλωναν πάνω της, τρίβονταν στο «δέρμα της», την αγκάλιαζαν σφιχτά. Όταν έλειπε, κρατούσαν σφιχτά το κεφάλι και το σώμα τους και ούρλιαζαν απελπισμένα.

 

Οι πίθηκοι παρουσίασαν διαταραχές στη συγκινησιακή τους ανάπτυξη και συμπεριφορά. Εντελώς απροσδόκητα, κανείς τους δεν μπορούσε να εκτελέσει με επιτυχία τη σεξουαλική πράξη, όταν πια έφτασαν στην ωριμότητα.

 

Η στέρηση της αγάπης στη διάρκεια των πρώτων χρόνων έχει ως αποτέλεσμα ένα ανικανοποίητο, συγκινησιακά καθυστερημένο ενήλικα. Η προσωπικότητα που απορρέει από τη στέρηση χαρακτηρίζεται από αισθήματα κενού, την εξαρτημένη ανάγκη για φροντίδα και τη λαχτάρα για επαφή και πλησίασμα.

 

Όταν το παιδί θέλει να βγει και να παίξει έξω στο δρόμο και η μητέρα του τού λέει «πρώτα θα συγυρίσεις το δωμάτιο, θα διαβάσεις και θα βγάλεις έξω τα σκουπίδια», ασυνείδητα του μεταφέρει ένα, απρόσμενα, ισχυρό μήνυμα. Όταν το μικρό μεγαλώσει, πριν γευτεί τη χαρά αυτού που επιθυμεί, θα είναι υποχρεωμένο να περάσει μέσα από πλήθος ατραπών. Αυτού που ποθεί θα προηγείται μονίμως μια λίστα με υποχρεώσεις.

 

Ένα άτομο προγραμματισμένο να ζει οργισμένο, διαλέγει για σύζυγο κάποιον που έχει προγραμματιστεί να ζει σε κατάθλιψη.

 

Δεν γεννιόμαστε οργισμένοι, θλιμμένοι, φοβισμένοι μνησίκακοι. Δεν έχει νόημα να κατηγορούμε τον εαυτό μας για το πώς προγραμματίσαμε τα παιδιά μας, ούτε τους γονείς μας για το γεγονός ότι προγραμμάτισαν εμάς. Σημασία έχει να αλλάζουμε τον εαυτό μας, ξεπερνώντας σκοπέλους και κάνοντας βουτιά στη συνείδηση και το ασυνείδητο μας, ώστε όντας απελευθερωμένοι, χαρούμενοι και δημιουργικοί να αποτελούμε για τα παιδιά μας το καλύτερο παράδειγμα!