Η μυθολογία των ζωδίων: Ποιος είναι ο ήρωάς σου;

 

Ο ήρωάς σου είναι ο Αίας ο Τελαμώνιος, ο δεύτερος σε γενναιότητα μαχητής του Τρωικού Πολέμου, μετά τον Αχιλλέα. Ήταν βασιλιάς της Σαλαμίνας και ανήκε στην ομάδα των… μη επιλεγέντων μνηστήρων της Ωραίας Ελένης, που είχαν ορκιστεί να υπερασπίζονται για πάντα την τιμή της. Ψηλός, ωραίος, καλόκαρδος, ικανός να εμψυχώνει και να συμφιλιώνει, αποτέλεσε το τέλειο πρότυπο του ανδρειωμένου ηγέτη. Όταν ο Πάτροκλος και κατόπιν ο Αχιλλέας σκοτώθηκαν, έδωσε μάχη με υπεράριθμους εχθρούς για να αποσπάσει τα σώματά τους. Εξοργίστηκε όμως τόσο πολύ όταν τα όπλα του Αχιλλέα δόθηκαν τιμητικά στον Οδυσσέα, που βγήκε εκτός εαυτού και επιτέθηκε στους αρχηγούς των Αχαιών. Η Αθηνά τον έκανε να στρέψει τη δολοφονική μανία του σε ένα κοπάδι πρόβατα. Το άλλο πρωί που συνήλθε, ντράπηκε τόσο για τις πράξεις του, που αυτοκτόνησε.

 

Ο Αίας εκπροσωπεί το θάρρος και τη μαχητικότητα του Κριού. Δείχνει όμως και τον ασυγκράτητο θυμό που προκύπτει από τον θιγμένο εγωισμό και μπορεί να οδηγήσει τον ευέξαπτο Κριό σε καταστάσεις, για τις οποίες μπορεί να μετανιώσει μετά.

 

Ο Αχιλλέας, ο βασιλιάς των Μυρμιδόνων στην αρχαία Φθιώτιδα, είναι ο ήρωας που σου ταιριάζει. Η μητέρα του, η Νηρηίδα Θέτις, προσπάθησε να τον κάνει αθάνατο βουτώντας τον στα νερά της Στύγας, καθώς όμως τον κρατούσε από τη φτέρνα, το σημείο αυτό έμεινε τρωτό. Ξέροντας ότι ο γιος της θα πέθαινε στον Τρωικό Πόλεμο, για να τον εμποδίσει να πάει τον έντυσε κορίτσι. Ο Οδυσσέας όμως, παριστάνοντας τον πραματευτή, έδειξε στις κοπέλες της βασιλικής αυλής χρυσαφικά και όπλα. Ο Αχιλλέας προδόθηκε από το ενδιαφέρον του για τα δεύτερα. Η ρήξη του με τον Αγαμέμνονα στην πολιορκία της Τροίας, για τη διεκδίκηση της όμορφης σκλάβας Βρισηίδας, είναι το βασικό επεισόδιο της Ιλιάδας. Ο Αχιλλέας αποσύρθηκε από τον πόλεμο επιφέροντας ήττες και αποθάρρυνση στους Αχαιούς. Επανήλθε τελικά στη μάχη και σκοτώθηκε από το βέλος του Πάρη στη φτέρνα.

 

Σαν τον Αχιλλέα έχει και ο Ταύρος μια «αχίλλειο πτέρνα», την προσκόλληση στα υλικά αγαθά. Ο πεισμωμένος θυμός του είναι παροιμιώδης, όμως δεν εγκαταλείπει τον αγώνα και αφοσιώνεται σε όσους αγαπά.

 

Ο πολυμήχανος Οδυσσέας είναι ο χαρακτηριστικός Δίδυμος. Πρωταγωνιστής και στην Ιλιάδα και φυσικά στην Οδύσσεια, ο βασιλιάς της Ιθάκης ήταν εκείνος που συνέλαβε το τέχνασμα του Δούρειου Ίππου, χάρη στο οποίο κατακτήθηκε η Τροία, μετά από δέκα χρόνια πολιορκίας. Παρόλο που αρχικά προσπάθησε να αποφύγει τον πόλεμο, παριστάνοντας τον τρελό, όταν συντάχθηκε με τους Αχαιούς ήταν πάντα εκείνος που είχε τις πιο έξυπνες ιδέες για τις πολεμικές επιχειρήσεις και για τη διευθέτηση των διαφορών μεταξύ των συμμάχων. Εξίσου απέδειξε τη διορατικότητα και την εφευρετικότητά του και στη δεκάχρονη περιπλάνησή του μέσα από ασύλληπτους κινδύνους, μέχρι να επιστρέψει, μοναδικός που επέζησε, στην Ιθάκη και να εξοντώσει τους διεκδικητές του θρόνου και της γυναίκας του. Παρόλα αυτά, οι ερωτικές κατακτήσεις δεν του έλειψαν προτού να ξαναβρεί την Πηνελόπη, το αιώνιο πρότυπο της πιστής συζύγου.

 

Ο Δίδυμος έχει το ίδιο κοφτερό μυαλό, το θάρρος που ανακατεύεται με θράσος, την ερωτική γοητεία, το επικοινωνιακό χάρισμα και την πειθώ του ομηρικού ήρωα. Όπως και το ταλέντο της προσποίησης, για ιερό ή μη σκοπό.

 

Ο Μελέαγρος, ο ήρωας που ταιριάζει στον Καρκίνο, ήταν πρίγκιπας της Καλυδωνίας και τολμηρός κυνηγός. Στη γέννησή του οι Μοίρες είπαν στη μητέρα του Αλθαία ότι ο γιος της θα γινόταν ήρωας, αλλά θα πέθαινε όταν καιγόταν εντελώς ένα ξύλο που βρισκόταν στο τζάκι. Η Αλθαία το πήρε και το έκυψε. Όταν η Άρτεμις εξαπέλυσε στη χώρα ένα τεράστιο καταστροφικό αγριογούρουνο, τον Καλυδώνιο Κάπρο, ο Μελέαγρος το σκότωσε με μια ομάδα από διαλεκτούς ήρωες. Δημιουργήθηκε όμως διχόνοια ανάμεσά τους για το ποιος θα πάρει το κεφάλι και το δέρμα του ζώου. Ο Μελέαγρος ήθελε να δοθεί στην Αταλάντη, την πανέμορφη κυνηγό που πρώτη το πλήγωσε. Επακολούθησε σύρραξη, όπου ο Μελέαγρος σκότωσε τους αδελφούς της μητέρας του. Εκείνη, εκτός εαυτού, έκαψε το ξύλο αφαιρώντας του τη ζωή.

 

Ο Μελέαγρος εξαρτήθηκε στη ζωή και στον θάνατο από τη μητέρα του. Ο Καρκίνος έχει ζητήματα προσκόλλησης με τις οικογενειακές του καταβολές, αλλά και την ικανότητα να αγαπά και να αγωνίζεται για ό,τι είναι ιερό και πολύτιμο για εκείνον.

 

Ποιος άλλος θα ήταν πιο αντάξιος εκπρόσωπος του Λέοντα από τον Αγαμέμνονα, τον βασιλιά των Μυκηνών; Ήταν ο αρχιστράτηγος των Ελλήνων στον Τρωικό Πόλεμο και οδήγησε στη θυσία την κόρη του Ιφιγένεια, προκειμένου να φυσήξουν άνεμοι για να αποπλεύσει ο στόλος. Θεωρώντας πως σαν αρχηγός είχε δικαίωμα στα πάντα, άρπαξε τη σκλάβα του Αχιλλέα Βρισηίδα, προκαλώντας την οργή του και διακυβεύοντας την ίδια τη συμμαχία των Αχαιών. Μετά την πτώση της Τροίας, πήρε μαζί του την Κασσάνδρα, τη μάντισσα κόρη του Πριάμου που κανείς δεν πίστευε τα κακά που προφήτευε. Παρά την προειδοποίησή της, φτάνοντας στις Μυκήνες δολοφονήθηκε από τη γυναίκα του Κλυταιμνήστρα, που δεν του συγχώρησε ποτέ τη θυσία της Ιφιγένειας, και τον εραστή της Αίγισθο, τον σφετεριστή του θρόνου.

 

Όπως ο Αγαμέμνονας, που το όνομά του σημαίνει «σταθερός» και «αλύγιστος», έτσι και ο Λέων διατηρεί τον δυναμισμό και το ηγεμονικό του προφίλ σε όλες τις καταστάσεις. Μερικές φορές όμως ξεπερνά τα όρια της εξουσίας του και δείχνει μια επιμονή, που δεν του βγαίνει πάντα σε καλό.

 

Ο ήρωας του γήινου Παρθένου είναι ο Τριπτόλεμος, ο γιος του βασιλιά της Ελευσίνας που διέδωσε στους ανθρώπους τη γεωργία. Του τη δίδαξε η ίδια η θεά Δήμητρα, σε αντάλλαγμα για τη φιλοξενία του βασιλιά πατέρα του, όταν εκείνη περιπλανιόταν μεταμορφωμένη σε εξαθλιωμένη γριά, αναζητώντας την Περσεφόνη. Του χάρισε και ένα άρμα που το έσερναν φτερωτοί δράκοντες και άφθονο σιτάρι, για να σπείρει στον κόσμο. Η ευγενής προσπάθεια του Τριπτόλεμου αντιμετωπίστηκε με αχαριστία από ορισμένους βασιλιάδες, που αφού γνώρισαν τη γεωργία, θέλησαν να εμποδίσουν τη διάδοσή της στις άλλες χώρες. Με τη βοήθεια της θεάς ο Τριπτόλεμος εκτέλεσε το έργο του και, επιστρέφοντας στην Ελευσίνα, μυήθηκε στη λατρεία της και έγινε ο πρώτος ιερέας της. Μάλιστα μεταγενέστερα λατρευόταν κι εκείνος στην Ελευσίνα και στην Αθήνα.

 

Η ιεραποστολική φύση του Τριπτόλεμου ταιριάζει στον Παρθένο, που θέλει να προσφέρει και να μεταδίδει τη γνώση. Κι ακόμα περισσότερο αν πρόκειται για το θέμα της διατροφής. Η ηθική ανταμοιβή για ό,τι κάνει, έχει σημαντική θέση στην κλίμακα των αξιών του.

 

Ο ήρωας του Ζυγού θα μπορούσε να είναι ο Ορφέας. Γιος της μούσας Καλλιόπης, μουσικός και ποιητής, μύστης, θεραπευτής και μάντης, μάγευε με τις μελωδίες του όλα τα πλάσματα. Στην Αργοναυτική εκστρατεία, παίζοντας τη λύρα του, έπνιξε το πλάνο τραγούδι των φονικών Σειρήνων. Όταν η αγαπημένη του Ευρυδίκη δαγκώθηκε από φίδι και πέθανε, ο Ορφέας κέρδισε με τη συγκινητική μουσική του το δικαίωμα από τους θεούς να την επαναφέρει από τον Κάτω Κόσμο. Δυστυχώς όμως, παρά τον όρο που του έβαλαν, δεν άντεξε να μην την κοιτάξει. Φοβήθηκε πως δεν τον ακολουθούσε, γύρισε να δει και την έχασε για πάντα. Αργότερα τον σκότωσαν οι Μαινάδες, οι άγριες ακόλουθοι του Διονύσου. Ο Ορφέας λατρευόταν σαν θεός στα Ορφικά Μυστήρια και πολλοί ύμνοι των θεών που έχουν σωθεί αποδίδονται σε εκείνον.

 

Αντίστοιχα με τον Ορφέα, ο Ζυγός δημιουργεί γύρω του μια ατμόσφαιρα ομορφιάς, πνευματικής εξύψωσης και ψυχικής ευγένειας. Μαγεύει με τους τρόπους του και κάνει τα πάντα για τον έρωτα. Σαμποτάρεται όμως από την αμφιβολία που ο ίδιος βάζει μέσα του.

 

Ο Ηρακλής ταιριάζει στον Σκορπιό, γιατί συνδύαζε τη δύναμη και το παράφορο πάθος. Γιος του Δία και της Αλκμήνης, κυνηγήθηκε αμείλικτα από την ζηλόφθονη Ήρα. Εκείνη έβαλε στο μυαλό του την τρέλα, κάνοντάς τον να σκοτώσει την πρώτη του γυναίκα Μεγάρα και τα τρία παιδιά του. Για να εξιλεωθεί, ο Ηρακλής μπήκε στην υπηρεσία του βασιλιά Ευρυσθέα και εκτέλεσε τους περίφημους δώδεκα άθλους. Έκανε επίσης και μια σειρά από άλλα κατορθώματα: απελευθέρωσε τον Προμηθέα, που ο Δίας είχε δέσει στον Καύκασο, έφερε πίσω την Αλκμήνη από τον Άδη (απ’ όπου είχε πάρει και τον Κέρβερο), πάλεψε με τον γίγαντα Ανταίο. Όταν πέθανε, δηλητηριασμένος από το ρούχο που του έδωσε η γυναίκα του Δηιάνειρα, οι θεοί τον ανέβασαν στον Όλυμπο σαν ισάξιό τους.

 

Ο Σκορπιός συνδέεται με τον Ηρακλή μέσα από τη μεταμόρφωση και τη συμβολική κάθοδο στο βασίλειο του Πλούτωνα. Όπως ο Ηρακλής εκπροσωπεί την προσπάθεια του ανθρώπου να τελειοποιηθεί, ξεπερνώντας τα πάθη του, έτσι και ο Σκορπιός εξελίσσεται στην ανώτερη μορφή του, τον αναγεννώμενο φοίνικα.

 

Ο ήρωας Θησέας θα μπορούσε να εκπροσωπεί τον περιπετειώδη Τοξότη. Μεγάλωσε με τη μητέρα του στην Τροιζήνα και αργότερα ξεκίνησε να βρει τον πατέρα του, τον Αιγαία, βασιλιά της Αθήνας. Διάλεξε το επικίνδυνο χερσαίο ταξίδι, εξολοθρεύοντας όλους τους ληστές που δολοφονούσαν ταξιδιώτες. Το γνωστότερο κατόρθωμά του είναι η θανάτωση του Μινώταυρου, του τέρατος που τρεφόταν με τον φόρο αίματος από νέους και νέες, που πλήρωναν οι Αθηναίοι στον βασιλιά της Κρήτης Μίνωα. Με τη βοήθεια της κόρης του Μίνωα Αριάδνης, ο Θησέας βρήκε τον δρόμο του στο Λαβύρινθο και σκότωσε το τέρας. Η Αριάδνη εγκαταλείφθηκε στη Νάξο, καθώς «παραχωρήθηκε» από τον Θησέα στον Διόνυσο. Αργότερα ο Θησέας προσπάθησε να κλέψει την Ωραία Ελένη, αλλά και την Περσεφόνη από τον Άδη. Παρ’ όλες τις αποκοτιές του, υπήρξε σπουδαίος στη διακυβέρνηση της Αθήνας και στην επέκταση της κυριαρχίας της.

 

Ο Τοξότης είναι σαν τον Θησέα τολμηρός. Του αρέσει να κάνει κατορθώματα που και τον ίδιο δοξάζουν και ωφελούν τους υπόλοιπους. Μερικές φορές συμπεριφέρεται αστόχαστα ή μπερδεύεται ανεύθυνα σε… γυναικοδουλειές.

 

Ο γιος του βασιλιά της Κορίνθου Βελλεροφόντης, ο ήρωας του Αιγόκερω, κατέφυγε στον γείτονα βασιλιά της Τίρυνθας. Εκείνος, πιστεύοντας τις συκοφαντίες της γυναίκας του, την οποία ο Βελλεροφόντης απέκρουσε ερωτικά, έστειλε τον ήρωά μας στον βασιλιά πεθερό του στη Μικρά Ασία, μαζί με το μήνυμα να ξεπαστρέψει τον επισκέπτη. Ο πεθερός του ανέθεσε να αντιμετωπίσει μόνος του ένα γειτονικό ληστρικό λαό, τις Αμαζόνες και στο τέλος το τέρας Χίμαιρα, μισό λιοντάρι και μισό δράκοντα. Όταν ο Βελλεροφόντης εκτέλεσε και τους τρεις άθλους, ο βασιλιάς του έδωσε την κόρη του και τη διαδοχή του θρόνου. Όμως ο Βελλεροφόντης ξιπάστηκε και, ιππεύοντας τον Πήγασο, θέλησε να φτάσει στην κατοικία των θεών. Ο Δίας τον γκρέμισε και του πήρε τον Πήγασο. Ο Βελλεροφόντης σακατεύτηκε, έχασε τον θρόνο και επέστρεψε στην Ελλάδα.

 

Όπως ο Βελλεροφόντης, ο Αιγόκερως είναι υπεύθυνος σε ό,τι αναλαμβάνει, φιλόδοξος και δεν εγκαταλείπει αν δεν πετύχει τον στόχο του. Επίσης, σκοτώνει τις «χίμαιρες» και μένει προσγειωμένος. Αν όμως ξεφύγει από το μέτρο, εξαιτίας της έπαρσής του, μπορεί να χάσει πολλά.

 

Ο ήρωας που θα ταίριαζε στον Υδροχόο είναι ο Περσέας, ο γιος της βασιλοπούλας Δανάης και του Δία, που τη γονιμοποίησε σαν χρυσή βροχή. Ο πατέρας της την έριξε στη θάλασσα με το μωρό μέσα σε μια λάρνακα και βρήκαν καταφύγιο στη Σέριφο. Αργότερα, ο βασιλιάς της Σερίφου ορέχτηκε τη Δανάη, και για να βγάλει από τη μέση τον Περσέα, του ανέθεσε να φέρει το κεφάλι της Μέδουσας, η οποία πέτρωνε όποιον την αντίκριζε. Μετά από πολλές περιπέτειες, ο Περσέας κατάφερε τον άθλο και από το αποκεφαλισμένο σώμα ξεπήδησε ο φτερωτός Πήγασος. Ιππεύοντάς τον, είδε από ψηλά τη βασιλοπούλα της Αιθιοπίας Ανδρομέδα δεμένη σε ένα βράχο, θυσία σε ένα θαλάσσιο δράκοντα. Ο Περσέας εξόντωσε το τέρας και την παντρεύτηκε. Αφιέρωσε το κεφάλι της Μέδουσας στην Αθηνά και, μετά θάνατον, εκείνος και η Ανδρομέδα έγιναν από τους θεούς αστερισμοί.

 

Ο Υδροχόος, σαν τον Περσέα, υπερασπίζεται κάθε αδικημένο, ακόμα κι όταν του είναι άγνωστος. Επίσης έχει τη δυνατότητα να «απελευθερώνει» ιδέες και δημιουργίες, όπως έκανε ο Περσέας με τον Πήγασο.

 

Ο Αρίων από τη Λέσβο, ο μυθικός ήρωας που ταιριάζει στον Ιχθύ, δεν ήταν πολεμιστής ούτε κυνηγός τεράτων, αλλά μουσικός και ποιητής. Ήταν ο καλύτερος κιθαρωδός και συνθέτης της εποχής του και ζούσε στην Κόρινθο, κοντά στον τύραννο Περίανδρο. Αφού έμεινε για ένα διάστημα στη Σικελία και μάζεψε χρήματα από την τέχνη του, ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής επιβάτης σε ένα κορινθιακό πλοίο. Οι ναύτες αποφάσισαν να τον ληστέψουν και να τον πετάξουν στη θάλασσα. Εφόσον δεν του χάριζαν τη ζωή, ο Αρίων τους παρακάλεσε να τον αφήσουν να παίξει ένα τελευταίο τραγούδι. Δέχτηκαν και εκείνος τραγούδησε έναν ύμνο στον Απόλλωνα. Τότε ένα δελφίνι, ιερό ζώο του Απόλλωνα, τον πήρε στην πλάτη του και τον έφερε στη στεριά. Ο Αρίων έφτασε στην Κόρινθο και ο Περίανδρος τιμώρησε τους ληστές.

 

Η παραμυθένια διάσωση του Αρίωνα θυμίζει τον μαγικό τρόπο που ο ευφάνταστος και καλλιτεχνικός Ιχθύς αντιμετωπίζει τον κόσμο. Η αντιμετώπισή του αυτή τον βοηθά να τα βγάζει πέρα, εντελώς απροσδόκητα και έξω από την κοινή λογική.